Γιατί είμαι θυμωμένος
ΕΙΜΑΙ θυμωμένος με τους πολιτικούς μας άρχοντες. Όλων των κυβερνήσεων. Ειδικά των προέδρων της Δημοκρατίας και των υπουργών Γεωργίας και Φυσικού Περιβάλλοντος. Εξηγώ το γιατί:
ΠΕΡΠΑΤΩ στους καταπράσινους δρόμους των Βρυξελών. Σε κάθε λίγη απόσταση βλέπεις και ένα τεράστιο πάρκο όσο η μισή Λευκωσία. Πόσα πάρκα; Αν σας πως δέκα πολλαπλασιάστε τα… Άλλωστε, οι περισσότεροι Κύπριοι έχουν επισκεφτεί την πρωτεύουσα του Βελγίου και καταλαβαίνουν τι εννοώ.
ΕΙΝΑΙ αργία εδώ στις Βρυξέλλες, ανοιξιάτικος και ο καιρός και αυτό που βλέπω με κάνει να ζηλεύω. Να ζηλεύω τους Βέλγους και να θυμώνω με τους πολιτικούς μας. Ζηλεύω βλέποντας τα πάρκα γεμάτα κόσμο. Οικογένειες ξαπλωμένες στο γρασίδι απολαμβάνουν τη δροσιά και την ηρεμία της φύσης αλλά και τη σκιά των δέντρων που φτάνουν μέχρι τον ουρανό. Τα παιδάκια παίζουν αμέριμνα, άλλοι ετοιμάζουν τα σάντουιτς ή τα γεύματα. Άλλοι ποδηλατούν μέσα στο πάρκο, άλλοι αθλούνται, άλλοι διαβάζουν, άλλοι παίζουν με τα παιδιά τους ή τα σκυλιά τους, άλλοι τραγουδούν, άλλοι ζωγραφίζουν, άλλοι τρώνε παγωτό, άλλοι κοιμούνται, άλλοι φιλιούνται χωρίς να ενοχλούν και χωρίς να ενοχλούνται… Χιλιάδες κόσμος, ένα πανέμορφο μελίσσι. Το οποίο συναντάς σε όσα πάρκα αντικρύζεις στο διάβα σου.
ΕΙΝΑΙ τόσο όμορφη η εικόνα, που δικαιολογημένα ζηλεύει κάποιος βλέποντάς την. Ειδικά, όταν αυτός ο «κάποιος» είναι Κύπριος που πάσχει από τέτοιες εικόνες. Και εδώ ξεκινά ο θυμός που σας προανέφερα. Ένας θυμός με τους πολιτικούς μας άρχοντες που μετέτρεψαν την πρωτεύουσα σε μια πόλη τσιμέντο με το πράσινο να είναι σπάνιο είδος.
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν έχουμε το πράσινο των Βρυξελλών ή άλλων πόλεων της βόρειας ή κεντρικής Ευρώπης. Όμως τουλάχιστον μπορούμε να το αυξήσουμε όταν μας προσφέρεται. Και όχι όταν δημιουργείται αυτή η προσφορά να την τσιμεντώνουμε.
ΕΧΟΥΜΕ ένα πάρκο στην Αθαλάσσα και ένα μικρό πίσω από τη Βουλή. Δηλαδή τίποτε. Δημιουργήθηκε η ευκαιρία του χώρου της παλιάς κρατικής έκθεσης. Και αντί να εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία και να την πρασινίσουμε, την πετάμε και αυτήν στο τσιμέντο. Αντί να γεμίσουμε τον χώρο της έκθεσης με γρασίδια, με δένδρα, με κιόσκια, με όλα αυτά που δίνουν ποιότητα στη ζωή και την ομορφαίνουν, θα την γεμίσουμε κουγκρί. Έτσι μάθαμε, όλα για τα χρήματα, καμιά προτεραιότητα στο πράσινο.
ΤΟ ΙΔΙΟ είχαμε και με τον χώρο του παλιού ΓΣΠ. Μας έλεγαν ότι θα τον μετατρέψουν σε πάρκο με πράσινο, με κιόσκια, με δένδρα, με γρασίδια και άλλα τέτοια όμορφα. Αλλά είδαμε το αποτέλεσμα. Τσιμέντος…
ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ όμορφη η Λευκωσία αν είχαμε τέσσερα πάρκα, αυτό της Αθαλάσσας στη μια άκρη, αυτά του ΓΣΠ και της Βουλής στο κέντρο της και αυτό της παλιάς έκθεσης στην άλλη άκρη; Καταλαβαίνετε λοιπόν, γιατί είμαι θυμωμένος με τους διαχρονικά πολιτικούς μας άρχοντες. Τους σκάρτους πολιτικούς μας άρχοντες.
ΕΙΜΑΙ όμως θυμωμένος και με την αδιαφορία των πολιτών. Που αντί να εξεγερθούν, να ξηλώσουν το τσιμέντο και να το ρίξουν στο προεδρικό και στο υπουργείο Γεωργίας και Φυσικού Περιβάλλοντος, παρακολουθούν αδιάφορα την τσιμεντοποίηση της ζωής τους. Παντελώς αδιάφορα…
Loading ...
