Κομματική υποκρισία

Του ΤΑΚΗ ΑΓΑΘΟΚΛΕΟΥΣ
ΤΟ ΘΕΜΑ των τεσσάρων συνεργάτιδων του τέως προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, οι οποίες εξακολουθούν να βρίσκονται στο Δημόσιο παρόλο ότι στον προϋπολογισμό του 2023 δεν περιλήφθηκε πρόνοια για τη μισθοδοσία τους, οπόταν οι υπηρεσίες τους θα έπρεπε να τερματιστούν στις 28 Φεβρουαρίου τρέχοντος έτους που έληξε η προεδρική θητεία του κ. Αναστασιάδη, εγείρουν και πάλι κόμματα στη Βουλή, μετά από σχετική παρέμβαση του γενικού ελεγκτή της Δημοκρατίας Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Και τούτο τη στιγμή που γνωρίζουν πως η διευθέτηση αυτή είναι προσωρινή, μέχρι τις 15 Απριλίου 2023 που θα εκδοθεί η απόφαση του Εργατικού Δικαστηρίου προς το οποίο προσέφυγαν οι τέσσερις συνεργάτιδες διεκδικώντας μονιμοποίηση.
ΚΑΠΟΙΟΣ θα πει ότι σωστά τα κόμματα εγείρουν το θέμα και πιέζουν ώστε οι τέσσερις συνεργάτιδες του κ. Αναστασιάδη να αποχωρήσουν από τη Δημόσια Υπηρεσία, αφού προσλήφθηκαν από τον τέως πρόεδρο με την προϋπόθεση ότι θα αποχωρούσαν με τη λήξη της θητείας του. Όμως με την κίνησή τους αυτή τα κόμματα αποδεικνύουν για άλλη μια φορά το μέγεθος της υποκρισίας τους αλλά και της σοβαρότητάς τους.
ΠΡΙΝ ΕΞΗΓΗΣΩ τι εννοώ περί υποκρισίας και σοβαρότητας, θυμίζω σε συντομία την υπόθεση: Πηγαίνοντας το 2013 στο Προεδρικό ο Νίκος Αναστασιάδης μετέφερε από το ΔΗΣΥ τέσσερις συνεργάτιδές του, η απασχόληση των οποίων έπρεπε να τερματιστεί με τη λήξη της θητείας του. Τελικά, όμως, και οι τέσσερις μετετράπησαν σε «αορίστου χρόνου».
ΚΑΤΑ την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού του 2022 όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ενέκριναν τροπολογία σύμφωνα με την οποία η απασχόληση συμβούλων/συνεργατών του προέδρου της Δημοκρατίας, των υπουργών, του κυβερνητικού εκπροσώπου και του προέδρου της Βουλής (πολιτικοί διορισμοί), οι οποίοι μετατράπηκαν σε εργοδοτουμένους αορίστου ή ορισμένου χρόνου, τερματίζεται με τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης ή την αποχώρηση των ως άνω αξιωματούχων. Στη συνέχεια ο κ. Αναστασιάδης προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο ζητώντας ακύρωση της τροπολογίας αυτής, με το Ανώτατο για διαδικαστικούς λόγους να απορρίπτει την προσφυγή.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ στην υποκρισία των κομμάτων: Όταν το 2008 ο Μάριος Καρογιάν, τότε πρόεδρος του ΔΗΚΟ, εξελέγη πρόεδρος της Βουλής, μετέφερε από το ΔΗΚΟ στη Βουλή οκτώ συνεργάτες του. Όταν έληξε η θητεία του και αποχώρησε από την προεδρία της Βουλής, οι οκτώ αυτοί συνεργάτες δεν έφυγαν μαζί του, αλλά παρέμειναν στις θέσεις τους μετά από πιέσεις του κ. Καρογιάν προς όλα τα κόμματα. Καραμπινάτη παρανομία δηλαδή, μάλιστα τα κόμματα ανέθεσαν στην τότε γενική διεύθυνση της Βουλής να βρει τρόπο να νομιμοποιηθεί η παρανομία. Ποια λύση βρέθηκε; Άφησαν τους οκτώ συνεργάτες του κ. Καρογιάν να εργοδοτούνται υπό το καθεστώς του έκτακτου προσωπικού της Βουλής με δεκαπενθήμερα συμβόλαια και στη συνέχεια μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου το 2016 μετά την ψήφιση σχετικής νομοθεσίας.
ΣΥΝΕΠΩΣ, όταν σήμερα τα κόμματα το παίζουν ηθικά χαρακτηρίζοντας σκάνδαλο την υπόθεση των τεσσάρων συνεργάτιδων του κ. Αναστασιάδη, τη στιγμή που τα ίδια μονιμοποίησαν τους οκτώ συνεργάτες του κ. Καρογιάν, αυτό είναι, όπως προανέφερα, υποκρισία. Μεγάλη υποκρισία που δείχνει και το μέγεθος της σοβαρότητας της κομματικής μας ζωής.