Λαθρομετανάστευση
ΕΙΝΑΙ εκνευριστικό να ακούς πολιτικούς να παραλληλίζουν το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης με το δικό μας το προσφυγικό, όταν λόγω της εισβολής του Αττίλα αρκετοί συμπατριώτες μας μετανάστευσαν στο εξωτερικό για εξασφάλιση εργασίας. Και είναι εκνευριστικό γιατί οι πολιτικοί μας παντρεύουν ένα νόμιμο γεγονός με ένα παράνομο γεγονός. Παντρεύουν την ηθική με την ανηθικότητα.
Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ αφορά ομιλία που έκανε το περασμένο Σάββατο ο γγ του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου σε εκδήλωση για τη διεθνή ημέρα κατά ρατσισμού και διακρίσεων. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:
«ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να βλέπουμε με μισό μάτι πρόσφυγες που φτάνουν στην πατρίδα μας και να ξεχνούμε τη δική μας προσφυγιά. Δεν μπορεί να ξεχνούμε τους γονείς, τους παππούδες, τους θείους, τους γείτονες, τους ανθρώπους αυτού του τόπου που το 1974 έτρεχαν να σωθούν. Ξυπόλητοι, με τα ρούχα που φορούσαν, πανικόβλητοι, με τα μωρά τους στα χέρια. Δεν μπορούμε να συζητούμε για το προσφυγικό ζήτημα χωρίς να έρχονται στο μυαλό μας πολλές τραυματικές εικόνες που ζήσαμε κι εμείς στη χώρα μας. Γιατί είμαστε εκείνη η πλευρά της Ιστορίας, που δεν έτρεξε να κρυφτεί στα βουνά του Τροόδους όταν έγινε η τουρκική εισβολή. Είμαστε η πλευρά της Ιστορίας που κοιμήθηκε μέσα στα χωράφια, μέσα στα σχολεία, μέσα στα αντίσκηνα. Που έμεινε μαζί με άλλα δεκάδες άτομα σε ένα δωμάτιο δύο επί τρία. Που αποχαιρέτησε γονείς, θείους και αδέρφια για την ξενιτιά, χωρίς να ξέρει πότε κι αν θα επέστρεφαν ποτέ. Είμαστε από αυτούς που όταν βλέπουν γυναικόπαιδα να στέκονται ουρά στα σύνορα, να κρατούν φωτογραφίες, να κλαίνε γιατί δεν ελπίζουν πια σε τίποτα, να τρέχουν να ξεφύγουν από τον θάνατο, στρέφουμε τη μνήμη μας στο καλοκαίρι του 1974. Είναι τότε που κάθεται απέναντί μας η συνείδησή μας. Υπήρξαμε και εμείς πρόσφυγες. Γίναμε και εμείς μετανάστες. Γι’ αυτό και η αλληλεγγύη μας σε κάθε άνθρωπο που διώκεται, σε κάθε άνθρωπο θύμα των διακινητών, θύμα των πολέμων, θύμα της πολιτικής και ταξικής καταπίεσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, είναι δεδομένη».
ΩΡΑΙΑ και συγκινητικά τα πιο πάνω λόγια του του ΑΚΕΛ. Όμως πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα. Ναι, το 1974 αμέσως μετά την εισβολή αρκετοί Κύπριοι μετέβησαν στο εξωτερικό για εργασία. Όμως δεν πήγαν παράνομα και νύχτα μέσα σε βάρκες. Πήγαν νόμιμα, κατόπιν γραπτής συγκατάθεσης των χωρών που τους φιλοξενούσαν. Και δεν ζητιάνευαν επιδόματα και δωρεάν φαγητό και διαμονή. Αλλά εργάζονταν σκληρά, πλήρωναν φόρους, πρόσφεραν την τέχνη τους σε χώρες που την είχαν ανάγκη. Έγιναν παράδειγμα μίμησης για τους ντόπιους. Και όταν ολοκλήρωσαν τα έργα τους και έληξαν και τα συμβόλαιά τους, επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Οι χώρες που τους φιλοξενούσαν τους παρακαλούσαν να μείνουν και άλλο για εκτελέσουν και άλλα έργα, αλλά οι περισσότεροι ήθελαν να επιστρέψουν στην πατρίδα, στα σπίτια και στις οικογένειές τους. Και αυτό έκαναν.
ΟΤΑΝ λοιπόν ο κ. Στεφάνου προσπαθεί να παντρέψει τους λαθρομετανάστες που μας έρχονται κρυφά τα βράδια και μέσα σε βάρκες, αλλά και αυτούς που μας στέλνει καθημερινά μέσω κατεχομένων ο Ερντογάν, με τη νόμιμη μετανάστευση των Κυπρίων το 1974, το μόνο που μπορείς να πεις είναι πως για άλλη μια φορά ο άνθρωπος δεν ξέρει τι λέει.
