Με τη φορολογία δεν αυξάνονται τα έσοδα του κράτους

Του Πάμπου Χαραλάμπους
Όταν ανακοινώθηκε ο τελικός σχεδιασμός του περιπετειώδους δρόμου Πάφου – Πόλης Χρυσοχούς, ο γενικός ελεγκτής ανακοίνωσε τη διαφωνία του, επειδή μεταξύ άλλων, ο δρόμος θα ήταν δαπανηρός και ασύμφορος. Είχε πει, μάλιστα, πως με βάση την προβλεπόμενη χρήση του, δεν θα αποσβεστεί ποτέ η επένδυση. Ύστερα από την αντίδραση της κυβέρνησης, ο γενικός ελεγκτής δέχτηκε τελικά, ότι παρόλο που ο δρόμος «δεν ικανοποιούσε τα κριτήρια βιωσιμότητας, λόγω της σχετικά χαμηλής κυκλοφορίας, ως επακόλουθο της απομόνωσης και της περιορισμένης ανάπτυξης της περιοχής, η απόφαση για την κατασκευή του ήταν καθαρά πολιτική και στοχεύει στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και στην προοπτική οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής» (Σεπτέμβριος, 2022).
Ο δρόμος Πάφου – Πόλης, δεν είναι οικονομική, αλλά μια κοινωνική επένδυση. Επειδή δεν συμφέρει οικονομικά, δηλαδή, δεν θα αφήσουμε μερικές χιλιάδες πολίτες στην αιώνια απομόνωση και την απαξίωση. Με την ίδια λογική δεν θα φτιάχναμε πανάκριβα νοσοκομεία και δεν θα ξοδεύαμε πολυδάπανες θεραπείες για αθεράπευτες ασθένειες.
Εδώ και μερικές ημέρες ο υποψήφιος πρόεδρος Αβέρωφ Νεοφύτου κατέθεσε μια επαναστατική πρόταση φορολογικής μεταρρύθμισης, το Οικογενειακό Εισόδημα. Πρόκειται για μια ιδέα με την οποία δεν τίθεται σε κίνδυνο η δημοσιονομική σταθερότητα, όπως εξηγεί. Με το Οικογενειακό Εισόδημα, αν ένα ζευγάρι το επιθυμεί, κάνει κοινή φορολογική δήλωση και κερδίζει ελαφρύνσεις στη βάση του οικογενειακού εισοδήματος. Έτσι καταπολεμούμε τις ανισότητες, είπε ο Αβέρωφ και βοηθούμε την οικογένεια να απαλλαγεί από βάρη, λαμβάνοντας υπόψη τη σύνθεση και τις ανάγκες της. Με το Οικογενειακό Εισόδημα 126.000 οικογένειες με πληθυσμό μισό εκατομμύριο θα ωφεληθούν αμέσως. Και δεν μένουμε εκεί, εξηγεί. «Ξέρουμε ότι υπάρχουν οικογένειες ευάλωτες και λέμε: Καμιά οικογένεια κάτω από το όριο της φτώχειας. Προωθούμε την Κοινωνική Μεταρρύθμιση που συμπληρώνει το οικογενειακό εισόδημα. Μέσα από την κοινωνική μεταρρύθμιση επωφελούνται περισσότερα από 50.000 νοικοκυριά σχεδόν 120.000 συμπολίτες μας».
Είναι μια πρόταση που για πρώτη φορά γίνεται δεχτή από την κοινότητα με τόση θέρμη και ενθουσιασμό. Γι’ αυτό άρχισαν τα όργανα και οι γκρίνιες, όπως θα έλεγε και ο Κόλιν Στιούαρτ: «Είναι κοστολογημένη; Θα στοιχίσει 100 εκ και 200 εκ. από τα έσοδα του κράτους. Πώς θα αναπληρωθούν τα έσοδα;» κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Αυτοί που γκρινιάζουν και προσπαθούν να μηδενίσουν μια έξυπνη κίνηση, είναι οι ίδιοι που επικρίνουν την κυβέρνηση επειδή κάνει μαξιλάρι ένα δις αντί να το κάνει τσεκκούθκια «τώρα που το χρειάζεται ο λαός». Αλλά, το ένα δις πλεόνασμα επιβεβαιώνει τη δυνατότητα του κράτους να εφαρμόσει τη φορολογική μεταρρύθμιση που προτείνει ο Αβέρωφ, ως κοινωνικό μέτρο χωρίς να διακινδυνεύει τη δημοσιονομική σταθερότητα. Αλλά και από οικονομικής πλευράς δίνεται στην πράξη, μια πειστική απάντηση στο ρηχό επιχείρημα του κενού που θα προκληθεί στα έσοδα του κράτους. Λοιπόν! Το ένα δις πλεόνασμα, δεν προήλθε από αυξήσεις αλλά ύστερα από μειώσεις φορολογιών. Αν μπορέσουν να το καταλάβουν αυτό, θα καταλάβουν και πόσο ανόητη είναι η κριτική που ασκούν στον Αβέρωφ για παροχολογία