Μια πονεμένη ιστορία
Η ΑΠΟΦΑΣΗ του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ για κατά βούληση ψήφο στον δεύτερο γύρο των εκλογών ήταν, κατά τη γνώμη μου, η πιο σωστή. Γιατί όπως είχαν διαμορφωθεί τα γεγονότα στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, κανένας εκ των δύο υποψηφίων δεν ήταν δυνατό να υποστηριχθεί επίσημα από τον ΔΗΣΥ. Γνωστοί οι λόγοι. Για τον Νίκο Χριστοδουλίδη ότι η αποστασία δεν επικροτείται και ούτε νομιμοποιείται από το κόμμα και για τον Ανδρέα Μαυρογιάννη ότι πίσω του κρύβεται το ΑΚΕΛ, το οποίο όταν κυβέρνησε το 2008 – 2013 οδήγησε τον τόπο στην οικονομική καταστροφή.
ΤΟΣΟ στη διάρκεια της συνεδρίας του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ όσο και μετά, τα στελέχη του κόμματος άρχισαν να τοποθετούνται αναφορικά με τους δύο υποψήφιους προέδρους. Άλλοι υπέρ του κ. Μαυρογιάννη και άλλοι υπέρ του κ. Χριστοδουλίδη. Όπως διαφάνηκε, οι περισσότεροι ομιλητές, αλλά και άλλοι που μίλησαν στα ΜΜΕ τις επόμενες ώρες, τάχθηκαν υπέρ της υποψηφιότητας του κ. Μαυρογιάννη. Μια επιλογή την οποία θα ακολουθήσει και ο Αβέρωφ Νεοφύτου, όπως άφησε ο ίδιος να εννοηθεί σε συνέντευξή του στο ΡΙΚ προχθές Τετάρτη. Στην ίδια συνέντευξή του ο κ. Νεοφύτου άφησε να εννοηθεί ότι ο πρόεδρος Αναστασιάδης επιλέγει την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη.
ΟΙ ΠΙΟ ΠΑΝΩ εξελίξεις στον ΔΗΣΥ μας οδηγούν σε μια πονεμένη ιστορία με πολλά χρόνια στις πλάτες της. Κατά πόσον είναι δυνατό να συνεργαστούν ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ στο κυπριακό, όπου οι θέσεις τους συμπίπτουν. Εννοείται, να εγκαταλείψουν και οι μεν και οι δε τις όποιες φοβίες τους και να συνεργαστούν στο εθνικό θέμα που μας καίει όλους.
ΕΠΙΣΗΜΑ μια μόνο φορά συνεργάστηκαν ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Μια συνεργασία που δεν καρποφόρησε, με την πορεία να είναι αντίθετη για τα δύο κόμματα: Ο ΔΗΣΥ να αυξάνει τη δύναμή του και το ΑΚΕΛ να τη μειώνει και μάλιστα αισθητά. Ήταν το 1985 όταν ΔΗΣΥ (Γλαύκος Κληρίδης) και ΑΚΕΛ (Εζεκίας Παπαϊωάννου) ενέκριναν κοινό ψήφισμα στη Βουλή ζητώντας την παραίτηση του Σπύρου Κυπριανού από την προεδρία της Δημοκρατίας, λόγω της στάσης του στο κυπριακό.
Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ των δύο κομμάτων δεν είχε θετικό αποτέλεσμα. Ο Σπύρος Κυπριανού αρνήθηκε να παραιτηθεί ενώ μετά από παρέμβαση της Μόσχας το ΑΚΕΛ αποκήρυξε τη συνεργασία με το ΔΗΣΥ. Οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ διαφώνησαν με την απόφαση του κόμματός τους για συνεργασία με το ΔΗΣΥ, κάτι που φάνηκε στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν λίγες εβδομάδες μετά. Συγκεκριμένα, το ΑΚΕΛ από πρώτο κόμμα που ήταν στις βουλευτικές εκλογές του 1981 (32,86%), στις βουλευτικές εκλογές του 1985 έπεσε στο 27,4% και κατετάγη τρίτο κόμμα. Αντίθετα, ο ΔΗΣΥ από δεύτερο κόμμα με 31,85% στις βουλευτικές του 1981, έγινε πρώτο κόμμα με 33,5% στις βουλευτικές του 1985.
ΕΚΤΟΤΕ και μέχρι σήμερα είδαμε πολλές φορές το εξής σκηνικό: Στελέχη του ΔΗΣΥ, ακόμα και κορυφαία, να τάσσονται δημόσια υπέρ της εκλογικής συνεργασίας του κόμματός τους με το ΑΚΕΛ με ένα μόνο στόχο: Την επίλυση του κυπριακού, όπου οι θέσεις τους συμπίπτουν, πριν οδηγηθούμε στη διχοτόμηση. Ένα σκηνικό που παρατηρούμε και σήμερα μετά την αποτυχία του Αβέρωφ Νεοφύτου να περάσει στον δεύτερο γύρο. Και από πλευράς ΑΚΕΛ υπάρχουν αρκετά στελέχη που τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με τον ΔΗΣΥ για λύση του κυπριακού. Αλλά επίσημα δεν τολμούν να το δηλώσουν. Φοβούνται τις αντιδράσεις των οπαδών τους. Όπως και το ΑΚΕΛ.
Loading ...
