Παγκράτιος και Αλέκος
ΔΙΑΒΑΣΑ τη θέση της Εκκλησίας σχετικά με την αποκατάσταση του Παγκράτιου Μερακλή και θυμήθηκα την περίπτωση του δικού μας Αλέκου Κωνσταντινίδη σε σχέση με τη Δικαιοσύνη. Θα διερωτηθείτε τι κοινό έχουν αυτές οι δύο περιπτώσεις. Έχουν και παραέχουν. Κινούνται στο ίδιο πνεύμα και δείχνουν μια αρρωστημένη νοοτροπία και της Εκκλησίας και της Δικαιοσύνης. Εξηγώ:
Ο ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΣ ΜΕΡΑΚΛΗΣ το 1996 εξελέγη μητροπολίτης Μόρφου με ποσοστό 96%, ωστόσο ο τότε αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α’ τον καθαίρεσε με τις κατηγορίες ότι ήταν ομοφυλόφιλος αλλά και φορέας του AIDS. Ο Παγκράτιος απέρριψε την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας και μίλησε για σκευωρία. Η Εκκλησία δεν υποχώρησε και έτσι ο Παγκράτιος αποσύρθηκε στην ύπαιθρο φροντίζοντας ζώα. Είναι υγιής αφού το Aids εξαφανίστηκε ως διά μαγείας χωρίς μάλιστα θεραπείες.
ΜΕΤΑ από 26 χρόνια, ο Παγκράτιος μιλώντας προχθές στο ΣΙΓΜΑ επανέλαβε το αίτημά του για αποκατάστασή του, ώστε να επιστρέψει στα ιερατικά του καθήκοντα. Πώς απάντησε ο μητροπολίτης Μόρφου; Ανακοίνωσε ότι ζήτησε από τον Παγκράτιο «να μας δώσει γραπτώς το αίτημά του, και με τη σειρά μας θα το καταθέσουμε στην Ιερά Σύνοδο για να διερευνηθεί εκ νέου η περίπτωσή του».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ και η περίπτωση του Αλέκου Κωνσταντινίδη. Ενοχλούσε τη Δικαιοσύνη με την κριτική του και έτσι το Ανώτατο Δικαστήριο για να τον εκδικηθεί αρνήθηκε το 1983 να εκδικάσει την έφεσή του. Το Ανώτατο αποφάνθηκε ότι ο Αλέκος όφειλε «να αποκαταστήσει το κύρος της Δικαιοσύνης» προτού αναθεωρήσει την απόφασή του. Το Ανώτατο δεν εξήγησε με ποιο τρόπο ο Αλέκος θα αποκαθιστούσε το κύρος της δικαιοσύνης. Αν δηλαδή θα έπρεπε να γράψει 200 ή περισσότερα άρθρα εξυμνώντας τη δικαιοσύνη, ή αν κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί να έλεγε στην προσευχή του ότι η δικαιοσύνη ήταν δίκαιη και άδικος ο ίδιος. Πέρασαν 39 ολόκληρα χρόνια. Ο Αλέκος πέθανε πέρσι και έτσι έμεινε μετέωρη η αποκατάσταση του κύρους της Δικαιοσύνης.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ένα κοινό στοιχείο οι δύο υποθέσεις; Έχουν και παραέχουν. Και η Εκκλησία και η Δικαιοσύνη δείχνουν πόσο σκληρές και άδικες είναι. Και πόσο τους αρέσει ο εξευτελισμός των πολιτών. Η Εκκλησία εκδικήθηκε τον Παγκράτιο, επειδή τόλμησε να επιδιώξει μέσω της δημοκρατίας των εκλογών να γίνει μητροπολίτης και τον έστειλε στα χωράφια να ταΐζει γαϊδούρια και πρόβατα. Πέρασαν 26 χρόνια και ούτε σκέφτεται από μόνη της να άρει μια αδικία. Αντί να δείξει μεγαλοψυχία και να προχωρήσει στην άρση της διαθεσιμότητας του Παγκράτιου, για να τον εξευτελίσει τον καλεί να της υποβάλει γραπτώς το αίτημά του για επιστροφή στα εκκλησιαστικά του καθήκοντα. Οι δηλώσεις που κάνει ο Παγκράτιος δεν της αρκούν. Τις θέλει στο χαρτί. Προφανώς για να τις καδρώσει στον τοίχο για να βλέπουν οι πιστοί πώς κατόρθωσε να φέρει το απολωλός πρόβατο πίσω στο μαντρί.
ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ έτσι συμπεριφέρθηκε στον Αλέκο. Για 39 χρόνια αρνείτο να εκδικάσει την έφεσή του. Για να το κάνει ήθελε να τον εξευτελίσει. Ήθελε να την εκλιπαρήσει. Ίσως και γονατιστός. Τέτοιο απαίσιο πρόσωπο. Και τούτο τη στιγμή που η θέση της είναι λανθασμένη όχι 100% αλλά 1000%. Ίσως να είχε την εντύπωση ότι ο Αλέκος θα υπέκυπτε. Προφανώς δεν αντιλήφθηκε πως με τη στάση του ο Αλέκος την εξευτέλιζε για 39 χρόνια. Και στην περίπτωση του Παγκράτιου Μερακλή η Εκκλησία προφανώς δεν αντιλήφθηκε πως με τη στάση της είναι η ίδια που εξευτελίζεται…
