Στη δημοκρατία ή κυβερνάς ή αντιπολιτεύεσαι
Μια από τις από τις πιο ξεκάθαρες (τις πεθυμήσαμε κιόλας) απαντήσεις που ο Αβέρωφ Νεοφύτου έδινε στην τετριμμένη ερώτηση, «τι θα κάνετε στο Β’ Γύρο αν μείνετε εκτός», ήταν ότι θα κάνει αντιπολίτευση. Όλοι οι υποψήφιοι, από τον πρώτο ως τον τελευταίο συνηθίζουν να λεν, καθ’ υπόδειξη των επικοινωνιολόγων, ότι δεν πρέπει να δέχονται τέτοια ερώτηση και ότι πρέπει να απαντούν πάντα με αυτοπεποίθηση και σιγουριά πως θα βρίσκονται στο Β’ Γύρο και ότι θα τον κερδίσουν και εκείνο. Ο Αβέρωφ δεν δίσταζε να απαντήσει πως, απλώς, ο Δημοκρατικός Συναγερμός θα περάσει στην εποικοδομητική αντιπολίτευση. Το τι θα αποφασίσει το κόμμα δια των θεσμικών οργάνων του αφήνεται στο καταστατικό του, αλλά «εφόσον ο λαός σε καταψηφίσει, η δημοκρατία επιβάλλει να αναλάβεις την αντιπολίτευση».
Η προεκλογική θέση του προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού, είναι δέσμευση έναντι του εκλογικού σώματος, καθώς οι προεκλογικές θέσεις δεν δεσμεύουν τον πολιτικό μόνο όταν εκλέγεται, αλλά και όταν δεν εκλέγεται. Ο κυπριακός λαός ανέθεσε στον Δημοκρατικό Συναγερμό, από τον Α’ Γύρο των εκλογών το καθήκον της αντιπολίτευσης. «Έτσι γίνεται στις δημοκρατίες», έλεγε ο κ. Νεοφύτου απορρίπτοντας προκαταβολικά της κοινοπρακτικού χαρακτήρα συμμαχίες μεταξύ κομμάτων και υποψηφίων. Αυτές που μας έχουν συνηθίσει τα άλλα κόμματα στην Κύπρο δεν είναι πολιτική, αλλά τυχοδιωκτισμός.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός πέρασε πολλές αδικίες στη 45χρονη ιστορία του, ιδίως επί Γλαύκου Κληρίδη. Έθετε στην κρίση του κυπριακού λαού έναν ηγέτη του ύψους του Γλαύκου Κληρίδη, με προγράμματα και πολιτικές που θα έσωζαν τη χώρα, αλλά ο λαός του ανέθετε την αντιπολίτευση. Η αντιπολίτευση δεν είναι μίασμα, ούτε ντροπή. Είναι η δεύτερη πιο ιερή αποστολή (ίσως και πρώτη, όταν έχεις μια αδύναμη ή ανίκανη κυβέρνηση) της δημοκρατίας. Ως αντιπολίτευση ο Γλαύκος Κληρίδης έδωσε την ευκαιρία στον πρόεδρο (του ΑΚΕΛ) Γιώργο Βασιλείου να καταγράψει επιτεύγματα. Για την υποστήριξη που ο Κληρίδης πρόσφερε στον Βασιλείου, ούτε ζήτησε, ούτε πήρε ανταλλάγματα. Κέρδισε, όμως, την καταξίωση της κοινωνίας, κέρδισε την εμπιστοσύνη και την αγάπη του κόσμου που αφενός του πρόσφερε κομματική ισχύ (μέχρι 35%) και αφετέρου την προεδρία του κράτους.
Παρακολουθώ την παρέλαση υποψηφίων και κομματικών ηγετών στο γραφείο του Αβέρωφ Νεοφύτου. Μαθαίνω ότι πηγαίνουν όλοι με αριθμούς υπουργείων, διορισμούς και δώρα. Εκτός του ότι είναι προσβλητικό, είναι και πονηρό. Αυτοί γυρεύουν Φιλιππινέζα. Να της φορτώσουν υποχρεώσεις και ευθύνες. Αλλά ο ΔΗΣΥ ανέλαβε την ευθύνη της αντιπολίτευσης, ήδη. Αυτό δεν τον εμποδίζει να στηρίξει έναν πρόεδρο που θα κυβερνά καλά. Απ’ όπου και αν προέρχεται. Όμως επιφυλάσσει το δικαίωμά του να παρακολουθεί και να ελέγχει. Δεν χρειάζεται να καρπωθεί υπουργικούς θώκους για να είναι σωστό ένα πολιτικό κόμμα.
Loading ...
