Τουρκία και ΕΕ

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ πόσοι έχετε διαβάσει το «Κείμενο Συμφωνίας Κοινής Πολιτικής» της τουρκικής αντιπολίτευσης των έξι κομμάτων που συνασπίζονται για να διεκδικήσουν τις εκλογές της 14ης Μαΐου στην Τουρκία. Πρόκειται για κείμενο 250 σελίδων, στο οποίο καταγράφονται βασικές αρχές της κοινής πολιτικής που θα ασκηθεί σε ποικίλα πεδία, αν φυσικά κερδηθούν οι εκλογές. Εννοείται πως στο κείμενο αυτό υπάρχουν και οι θέσεις της τουρκικής αντιπολίτευσης για το κυπριακό αλλά και για τις σχέσεις με την Ελλάδα.
ΣΤΗ ΒΑΣΗ της περίληψης του κειμένου που δημοσίευσε το ΚΥΠΕ, σχηματίζεται η εικόνα πως η τουρκική αντιπολίτευση είναι πολύ πιο λογική σε σχέση με τον τρελό Ερντογάν. Μακριά από φανατισμούς, γαλάζιες πατρίδες και άλλες εθνικιστικές κορώνες, μιλά για επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα (και με την Ελλάδα) μέσω του διαλόγου με βάση το διεθνές δίκαιο και την ευθυδικία.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ στάθηκα στην εξής θέση των έξι κομμάτων της τουρκικής αντιπολίτευσης: «Στόχος μας είναι η πλήρης ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα εργαστούμε για την ολοκλήρωση της διαδικασίας πλήρους ένταξης στο πλαίσιο του διαλόγου, της δικαιοσύνης και της ισότητας». Προσέξτε τη θέση: Πλήρη ένταξη, όχι τελωνειακή σύνδεση.
Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ δεν πίστεψε στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Στα λόγια είναι υποστηρικτής της ένταξης, στην πράξη είναι αρνητικός. Εξ ου και ο λόγος για τον οποίο δεν προχώρησε στις απαραίτητες αλλαγές που να επιτρέψουν την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Αντί να κάνει βήματα προς την κατεύθυνση να καταστεί η Τουρκία ένα σύγχρονο κράτος με δημοκρατικές αξίες, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φιλική συμπεριφορά προς τα άλλα κράτη μέλη κοκ, έκανε βήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για παράδειγμα:
ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ καταπάτησε κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, εξοντώνει με φυλακίσεις τους αντιπάλους του, πολιτικούς, δημοσιογράφους κοκ, η ελευθερία έκφρασης και η ελευθερία του λόγου έχουν καταργηθεί… Ενώ στο εξωτερικό ασκώντας μια επιθετική πρακτική και ρητορική έχει συγκρουστεί με όλες τις χώρες, με εξαίρεση τους εχθρούς της ΕΕ, Ρωσία, Ιράν και κάποιες άλλες ισλαμικές χώρες. Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία έχει αποστασιοποιηθεί από τις αξίες και τα πρότυπα της ΕΕ και ως εκ τούτου οι σχέσεις έχουν φτάσει σε ιστορικά χαμηλό σημείο.
ΣΥΝΕΠΩΣ, η θέση της τουρκικής αντιπολίτευσης ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα επιδιώξει την πλήρη ένταξη της χώρας στηνΕυρωπαϊκή Ένωση «στο πλαίσιο του διαλόγου, της δικαιοσύνης και της ισότητας» έχει μεγάλη σημασία. Γιατί είναι εδώ που υπεισέρχεται στην εξίσωση και ο παράγοντας Ελλάδα – Κύπρος.
ΓΙΑΤΙ, για να ενταχθεί η Τουρκία στην ΕΕ απαιτείται η θετική στάση όλων των κρατών μελών. Έστω και μία χώρα να βάλει βέτο, η ένταξη μπλοκάρεται. Συνεπώς, η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα πρέπει να περάσει από τις συμπληγάδες πέτρες που λέγονται Κύπρος και Ελλάδα. Και για να δοθεί αυτό το διπλό ελληνικό «οκ», θα πρέπει η Τουρκία να κάνει κινήσεις που να ικανοποιούν το ελληνικό δίδυμο.
ΚΑΠΟΙΟΣ θα πει πως τα πιο πάνω είναι θεωρίες. Σωστά, αυτή τη στιγμή είναι θεωρίες που μπορεί τα γεγονότα να τις ανατρέψουν. Πχ να επανεκλεγεί ο Ερντογάν. Ή να κερδίσει τις εκλογές η αντιπολίτευση αλλά στην πορεία να μην υλοποιήσει αυτά που εξαγγέλλει προεκλογικά. Εν πάση όμως περιπτώσει, οι θέσεις της τουρκικής αντιπολίτευσης δεν παύουν να είναι θεωρίες αλλά με προοπτική.