Η Εύα Κουμαριανού συγκλονίζει…. «Στη φυλακή με βiαζαν κάθε μέρα»!

Η ζωή της έμαθε πως η αγάπη είναι είδος για αγοραπωλησία, αφού από μικρό παιδάκι δεν την γεύτηκε από κανέναν, χωρίς να γνωρίσει ποτέ τη ζεστασιά μιας οικογένειας γύριζε από μικρή στους δρόμους και κοιμόταν στις οικοδομές μέσα σε κούτες.

Στα 10 της χρόνια μπήκε στο αναμορφωτήριο επειδή έκλεψε ένα κουτί ζάχαρη για να φάει. Στα 12 μπήκε στη φυλακή, όπου την βίαζε καθημερινά κάποιος συγκρατούμενός της.

Η ιστορία ζωής της περφόρμερ Εύας Κουμαριανού συγκλονίζει κάθε άνθρωπο που την ακούει.

Φέτος στο θέατρο Αλκμήνη η ίδια παρουσιάζει κάθε Κυριακή και Δευτέρα ένα σπαρακτικό μονόλογο, τη θεατρική παράσταση «Την λένε Εύα» που αποτελείται από σπαράγματα του βίου της, τα οποία συνέθεσε ο δημοσιογράφος Αντώνης Μποσκοϊτης. Η Εύα Κουμαριανού μιλώντας στη FREDDO αναφέρεται στην πολυτάραχη ζωή της και εξηγεί πως από την απόλυτη χλιδή, έφτασε σήμερα να τρώει στα συσσίτια.

Πως νιώθεις που η ζωή σου έγινε θεατρικό έργο;

Δεν το περίμενα. Θα ήταν όνειρο μέχρι πριν λίγο καιρό… Αισθάνομαι η πιο ευτυχισμένη τρανς της Ελλάδας! Δε σταματάω να κλαίω την ώρα του χειροκροτήματος στο τέλος κάθε παράστασης.

Τι σου λέει ο κόσμος μετά την παράσταση;

Μόνο καλά λόγια ακούμε. Είχα μεγάλο άγχος, όχι για μένα, εγώ δεν είχα να χάσω τίποτα, αλλά για όλους αυτούς τους αξιόλογους ανθρώπους που μπλέχτηκαν οι τροχιές μας. Δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω την ώρα του χειροκροτήματος στο τέλος κάθε παράστασης.

Έχω διαβάσει ότι είχες άσχημα παιδικά χρόνια. Πιστεύεις ότι ευθύνονται οι γονείς σου για αυτό, που δεν σου εξασφάλισαν μια σωστή οικογένεια;

Δεν ξέρω τι να απαντήσω με ακρίβεια εδώ. Σίγουρα το οικογενειακό περιβάλλον και οι κοινωνικές συνθήκες που μεγαλώνει κάποιος, επηρεάζουν την προσωπικότητα του.

Τους έχεις συγχωρέσει;

Πατέρα δε γνώρισα. Με τη μάνα μου έχω πάνω από 20 χρόνια να συναντηθώ. Όλα καλά, ναι, δικαίωμα της να μου γύρισε την πλάτη, δικαίωμα μου να μην το σκέφτομαι και να μην κακοκαρδίζομαι τόσα χρόνια μετά.

Πως επηρέασε τη ζωή σου η έλλειψη αγάπης από αυτούς;

Ένα θα σας πω: Η ζωή με έμαθε πως η αγάπη είναι είδος προς αγοραπωλησία. Εννοώ πως μια ζωή κέρδιζα έννοιες όπως η αγάπη, η φιλία και η συντροφικότητα, μόνο άμα είχα να δώσω κάτι υλικό, από τα ρούχα μου μέχρι τα λεφτά μου.

Αργότερα από πού πήρες αγάπη; Γνώρισες ποτέ την αγνή αγάπη, την ασφάλεια και την προστασία από κάπου; Ή ήσουν πάντα αγωνίστρια μόνη σου;

Αγωνίστρια σίγουρα ήμουν μόνη μου. Όλα τα τρανς άτομα είναι αγωνιστές αφού έχουν να αντιμετωπίσουν την αδιαφορία και το ρατσισμό μιας ολόκληρης κοινωνίας. Την αγάπη τη γνώρισα πρώτα απ’ όλα στη Μαριλού και στα κορίτσια που δουλεύουμε μαζί στις ”Κούκλες” και έπειτα στον Αντώνη, τον Απόλλωνα, την Κική, τον Θρασύβουλο, τα παιδιά του θεατρικού που κάνουμε παρέα σαν οικογένεια τους τελευταίους μήνες.

Περιέγραψε μας μια δύσκολη μέρα σου από το αναμορφωτήριο.

Όταν το έσκασα και με ξαναπιάσανε. Μου σήκωσαν τα πόδια και με χτυπούσαν στα πέλματα με βίτσες από τριανταφυλλιά. Ακόμη έχω σημάδια στα πόδια μου.

Στη φυλακή δεχόσουν σεξουαλική παρενόχληση;

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Στη φυλακή είχα και την πρώτη μου ολοκληρωμένη σεξουαλική εμπειρία ως βιασμό. Από ένα κάθαρμα, γκόμενο ενός ομοφυλόφιλου χαφιέ επί χούντας. Με έβαζε κάτω από το κρεβάτι και με βίαζε για μήνες, 12 ετών παιδάκι. Όλο αυτό για να μη μαρτυρούσε ότι ήμουν αδερφή και με έστελναν σε άλλη πτέρυγα. Οριακές στιγμές…

Στη Συγγρού αισθάνθηκες ποτέ ότι έκανες μια βρόμικη δουλειά;

Όχι, την πλάκα μου έκανα, σεξ έκανα και έβγαζα 150 δραχμές τη βραδιά, εκεί που στο θέατρο κέρδιζα 80 δραχμές τη βδομάδα. Ήταν ωραία χρόνια εκείνα και γνώρισα τον άντρα – άντρα, που λέμε. Όχι ιμιτασιόν καταστάσεις. Απλά, υπήρχε και υπάρχει ο φόβος μην πέσεις σε κάποιον ”περίεργο”. Το να κάνεις πιάτσα έχει τα καλά του, αλλά στην ουσία διακινδυνεύεις την ίδια σου τη ζωή.

Πηγη: FREDDO