Μνήμη Κληρίδη
Εκείνος δεν μιλούσε πολύ. Έπραττε πολύ. Δεν πουλούσε πατριωτισμό με τη σέσουλα. Δεν υποσχόταν απελευθερώσεις και τέτοια. Πονούσε πραγματικά με την κατοχή και την προοπτική μονιμοποίησής της. Γνώριζε να ελίσσεται. Έπειθε για την αποφασιστικότητά του για λύση. Μιλούσε για λύση και οι ξένοι τον εμπιστεύονταν. Είχε κι εκείνη την ανθρώπινη πτυχή στην οποία υποκλίνονταν ακόμα και οι ιδεολογικοί του αντίπαλοι. Κυρίως, όμως, αντιλαμβανόταν τις αρνητικές συνέπειες της άγονης παρέλευσης του χρόνου. Όλοι οι άλλοι, ή σχεδόν όλοι οι άλλοι, έχουν μείνει στη Μονή της Αγίας Λαύρας και το τραγικό είναι ότι το παίζουν μπαρουτοκαπνισμένοι, ενώ είναι άκαπνοι.
Σαν σήμερα, το 2013, άφησε την τελευταία πνοή του στη μισή Κύπρο, όπως δεν του ταίριαζε.
Loading ...
