Όλος ο κόσμος και κυρίως οι άσχετοι και οι επιδειξιομανείς έχουν γεμίσει το ίντερνετ, τις βιβλιοθήκες και τα αρχεία με τα πλούσιά τους βιογραφικά σημειώματα. Με την τραγική ευκαιρία της απώλειας του Αλέκου μας, απευθυνθήκαμε παντού για ένα βιογραφικό του σημείωμα. Κακώς. Διότι ο Αλέκος Κωνσταντινίδης ούτε έδινε σε κανένα λογαριασμό, ούτε ενδιαφερόταν να επιδειχθεί, ούτε και ήθελε να ξέρει κανένας ποιος είναι και τι κάνει. Τον ενδιέφερε μόνο να γράφει και να κρίνεται από τα γραπτά του. Τίποτε άλλο. Όλα τα άλλα γύρω από τον εαυτό του αφορούσαν τον ίδιο. Και όχι τους άλλους. Γι’ αυτό δεν βρήκαμε τίποτε. Μόνο σχόλιο από κάποιους από τους εχθρούς του. Όποιος μιλά γνήσια και καθαρά, έχει εχθρούς ως γνωστόν.

Γλωσσομαθής

Ο Αλέκος Κωνσταντινίδης ασχολείτο πολύ με την ελληνική γλώσσα, γι’ αυτό διατηρούσε για 30 σχεδόν χρόνια, τη δημοφιλή στήλη του, «Γλωσσικά πάρεργα» στην τελευταία σελίδα της «Αλήθειας». Μέσα από τη στήλη του αυτή έδωσε την εντύπωση πως η μάθησή του περιοριζόταν στην ελληνική γλώσσα, παρόλον ότι συχνά επικαλείτο ξένες γλώσσες (αγγλικά ή γαλλικά συνήθως) για να αναλύσει την ετυμολογία μιας ελληνικής λέξης. Αλλά μιλούσε ικανοποιητικά σχεδόν όλες τις κύριες ευρωπαϊκές γλώσσες. Αγγλικά (δημοσίευσε και μεταφράσεις από τα αγγλικά), γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, ιταλικά, τούρκικα, ρωσικά, ουγγρικά κ.α.

Τα ρωσικά

Νεαρός συνάδελφος δημοσιογράφος ρώτησε κάποτε τον Αλέκο Κωνσταντινίδη αν σπούδασε στη Ρωσία και γι’ αυτό μιλούσε τόσο καλά ρωσικά. Του απάντησε αρνητικά και του εξήγησε ότι είναι αυτοδίδακτος. Εμείς πληροφορηθήκαμε από πρώτο χέρι, την πρώτη επαφή του Αλέκου με τη ρωσική γλώσσα. Μας την διηγήθηκε ο αείμνηστος καλός συνάδελφος Σταύρος Αγγελίδης, πριν από πολλά χρόνια.

Στα πρώτα πολιτικά βήματά του ο Αλέκος ήταν μέλος την ΑΟΝ, της τότε νεολαίας της Αριστεράς. Η ΑΟΝ πήρε πρόσκληση να επισκεφθεί τη Σοβιετική Ένωση, αλλά όλοι προβληματίζονταν πώς θα απαντήσουν στο καλωσόρισμα των Ρώσων, αφού κανένας από την κυπριακή αντιπροσωπεία δεν μιλούσε ρωσικά. Ο Αλέκος τους είπε ότι θα ετοίμαζε εκείνος μια ομιλία και όταν παρατήρησαν πως δεν μιλά ρωσικά, τους απάντησε: «Μέχρι να φτάσουμε με το πλοίο θα μάθω». Και πράγματι, διάβαζε τις ημέρες του ταξιδιού και όταν έφτασαν στη Ρωσία εκφώνησε ένα σπουδαίο λόγο και έκανε και το διερμηνέα της αποστολής.