Δρυός πεσούσης

Καλά, είναι μόνιμο φαινόμενο. Στην πρώτη αποτυχία, ή στην πρώτη ήττα, οι φωστήρες αρχίζουν τις εξυπνάδες. Μήπως δεν έπρεπε να γίνει αυτό; Μήπως έπρεπε να γίνει εκείνο; Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου έδωσε μια μάχη όχι μόνο απέναντι στους αντιπάλους του αλλά απέναντι και στην Πέμπτη Φάλαγγα, η οποία οργίαζε εντός του κόμματος, αλλά και της κυβέρνησης, προτού ακόμα ο αρχηγός του Δημοκρατικού Συναγερμού αποφασίσει να διεκδικήσει την προεδρία. Σε αντίθεση με τον κύριο Ξεκάθαρο ο οποίος, τώρα που σμπαράλιασε τον Δημοκρατικό Συναγερμό, απευθύνεται με αγάπη προς τα μέλη και τους φίλους του, πιστεύοντας ότι έχει να κάνει με κορόιδα. Καλά κάνουν όσοι πάνε να φορτώσουν ευθύνες στον Αβέρωφ να θυμούνται ποιος διέσπασε το κόμμα συνεργαζόμενος με όλους εκείνους που ακούγανε Συναγερμός και έβγαζαν εξανθήματα. Κι ακόμα βγάζουν αλλά, η μικρή διαφορά που χωρίζει τον κύριο Ξεκάθαρο από τον Μαυρογιάννη, τους αναγκάζει να παίζουν θέατρο. Είναι το μόνο, εξάλλου, στο οποίο διαπρέπουν.