Μας βαρέθηκαν και οι Δαναοί
Δεν μας άρεσαν οι ιδέες. Απορρίψαμε τους δείκτες. Φωνάξαμε όχι στο σχέδιο. Κάθε φορά που ξεκινούσαν οι ξένοι μια πρωτοβουλία τραγουδούσαμε ομαδικά: «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Ε, φυσικό ήταν να μας βαρεθούν και οι Δαναοί και φυσικότερο ήταν να μας βάζουν στην ίδια μοίρα με τον κατακτητή. Τώρα απορούμε, δήθεν, και εκστασιαζόμαστε. Για ποιο πράγμα; Θα έπρεπε να το περιμένουμε. Όταν, όμως, είμαστε κολλημένοι με μύθους, όταν πιστεύουμε ότι ένα μικροσκοπικό κράτος, με πληθυσμό όσο μια απόμερη πόλη της Ευρώπης, πιστεύει ότι μπορεί να επιβάλλει τις απόψεις της στη διεθνή κοινωνία, όταν, κυρίως, θεωρούμε πως είναι καθήκον των ξένων να ζωστούν τα άρματα και να διώξουν τον Αττίλα από την Κύπρο, τα κακά μας είναι πίσω. Γιατί, παρά τις υπνωτιστικές αναλύσεις των πολιτικών μας επιστημόνων και διεθνολόγων, η Τουρκία όσα λέει τα εννοεί και η διχοτόμηση δεν είναι το τέλος των δεινών μας. Είναι η αρχή των επόμενων δεινών μας.
Loading ...
