Στερνή μου γνώση
Πάντα είναι επιθυμητές οι προσπάθειες του ΟΗΕ για επανεκκίνηση του διαλόγου αλλά, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Από τη μια η εμμονή του Τατάρ για δύο κράτη, από την άλλη το δικό μας κρυφτούλι γύρω από τον όρο «πολιτική ισότητα» καθιστούν την αποστολή της Ρόζμαρι Ντι Κάρλο μάλλον φιλοφρονητικού χαρακτήρα και καθώς το αδιέξοδο φαίνεται ότι θα συνεχιστεί, καλό είναι να θυμόμαστε τα μυστήρια του Κραν Μοντανά. Βεβαίως, η παντελής έλλειψη διορατικότητας εκ μέρους των ηγετών μας, και δη των πατριωτών πολιτικών μας, αποδείχτηκε το 2004 όταν οδήγησαν τον λαό σε ένα ανεύθυνο «Όχι» το οποίο εξόντωσε τη μεγαλύτερη ευκαιρία. Κι όμως, εκείνοι που δεν επέτρεψαν σε 80-100 χιλιάδες πρόσφυγες να επιστρέψουν στα σπίτια τους συνεχίζουν να καμαρώνουν για την απόφασή τους που την τοποθετούν, δίχως να κοκκινίζουν, δίπλα στο «Όχι» του 1940.
