Το πλήθος της χαζομάρας
Γράφοντας για τις εκλογές στην Ελλάδα ο αρθρογράφος του in.gr, Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος, σημείωνε και τα εξής, αγωνιώδη:
«Εάν η πολιτική χρειάζεται μάρκετινγκ τότε, να πούμε ότι δεν έχουμε υποψηφιότητες αλλά τοποθετήσεις προϊόντων σε μια βιτρίνα. Ότι δεν παίρνουμε πολιτικές αποφάσεις, αλλά διαλέγουμε γιαούρτι. Ότι δεν κρίνουμε το μέλλον της χώρας, αλλά το είδος χαρτιού που θέλουμε στην τουαλέτα.
Δεν θα πω σε κανέναν τι θα ψηφίσει.
Μπορώ, όμως, να του πω ότι στο κόμμα που θα διαλέξει πρέπει να μαυρίσει τους υποψηφίους που συμπεριφέρονται ως προϊόντα. Που επιδίδονται σε ένα χωρίς προηγούμενο διαφημιστικό κιτς. Που έχουν κάνει τους διαφημιστές χαρούμενους και τους ψηφοφόρους απελπισμένους γιατί ψάχνουν να βρουν κάποια ή κάποιον που έχει κάτι να πει και δεν χαϊδεύει απλώς γατιά ή δεν χαμογελάει ή δεν χορεύει ή τραγουδά. Και μην μου πει κανείς «ναι, αλλά τα views είναι χιλιάδες και οι κοινοποιήσεις πολλές δεκάδες», γιατί αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι ότι οι άνθρωποι προφανώς και βλέπουν ή και κοινοποιούν πλήθος από χαζομάρες, χωρίς προφανώς να τις παίρνουν σοβαρά…».
Όμως, αγαπητέ Λευτέρη Χαραλαμπόπουλε, το πλήθος της χαζομάρας, ούτε διαβάζει, ούτε γυρίζει να κοιτάξει τέτοια άρθρα. Αυτό αποδείχτηκε με τον πιο κραυγαλέο τρόπο στις τελευταίες εκλογές στην Κύπρο.
