Χαρακτηρίστηκε σαν ιστορική η συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου στις 4 Οκτωβρίου, 2019, όταν το σπουδαίο αυτό σώμα συνήλθε ύστερα από πολύ καιρό και μετά από δυόμισι χρόνων αποτελμάτωσης του κυπριακού. Συνήλθε ενόψει της επαναδραστηριοποίησης των Ηνωμένων Εθνών με στόχο να επαναρχίσει μια διαδικασία για το κυπριακό, όπως ήταν η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε προχτές στο Βερολίνο. Το Εθνικό Συμβούλιο δεν κατάφερε εκείνη την ημέρα να εκδώσει μια κοινή ανακοίνωση στην οποία να επιβεβαιώνεται ο στόχος της λύσης. Ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, Αβέρωφ Νεοφύτου, εισηγήθηκε την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος στο οποίο να επιβεβαιώνεται το περιεχόμενο της αναζητούμενης λύσης, της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, αφού σε αυτό ταυτίζονται, υποτίθεται, όλοι από το 2009, αλλά το ΕΛΑΜ και ο κ. Σιζόπουλος τον οποίο χωρίζει χάος με το ΕΛΑΜ, αντέδρασαν. Διαφώνησαν και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπό την ευθύνη του οποίου υπάρχει και λειτουργεί το σημαντικό αυτό εθνικό σώμα, διαπίστωσε αδυναμία έκδοσης ανακοινωθέντος.
Βεβαίως, μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο δεν είναι μόνο το ΕΔΕΚ-ΕΛΑΜ που απορρίπτει τη ομοσπονδιακή λύση του κυπριακού. Είναι και άλλες (ανάλογου εκτοπίσματος) δυνάμεις που απλώς δεν τολμούν να το πουν. Όμως τα δυο μεγάλα κόμματα που εκφράζουν την μεγάλη πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων τάσσονται υπέρ της λύσης της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας και με τις ομόφωνες αποφάσεις του 2009.
Το Εθνικό Συμβούλιο, λοιπόν, δεν ήταν ικανό να αρθρώσει μια δεδομένη θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς, παρόλον ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων της νήσου, έχει μια σαφή θετική θέση πάνω στο είδος της λύσης που αναζητείται. Προχθές ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πήγε στο Βερολίνο και ενώπιον του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, δεσμεύτηκε μαζί με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη ότι η αναζητούμενη λύση είναι εκείνη για την οποία το Εθνικό Συμβούλιο δεν αντέχει να κατονομάσει. Τι νόημα είχε λοιπόν, η συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου και οι αποφάσεις ή οι μη αποφάσεις του; Τι ρόλο παίζει ένα σώμα που δεν έχει σημασία τι αποφασίζει και τι δεν αποφασίζει; Του γουμά, όπως είχε εκτιμήσει κάποτε ένα εκλεκτό και πολύπειρο μέλος του, ο Γιώργος Περδίκης; Μαζεύονται για να κακαρίζουν άσκοπα;
Αυτό το σώμα ούτε ρόλο έχει, ούτε λόγο μπορεί να ορθώσει. Η διαχείριση του εθνικού ζητήματος ανήκει στον πρόεδρο και σε κάποιο βαθμό και στις δυνάμεις που θα τον στηρίξουν την κρίσιμη ώρα. Αυτοί να αναλάβουν το βάρος των ευθυνών τους και όποιος θέλει να κακαρίζει ας το κάνει χώρια του. Αν ο πρόεδρος χρειαστεί τη συμβουλή του οποιουδήποτε ας την πάρει μόνος του, χωρίς να ταλαιπωρείται η κυπριακή κοινωνία. Αφήνουμε το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να ρωτά κανένας για να μάθει όσα ολημερίς επαναλαμβάνονται δημόσια και φορτικά.
Loading ...
