Ήταν συγκινητική η προχθεσινή δικοινοτική έκθεσης τέχνης “In Art We Trust”, στο Λήδρα Παλάς κατά την οποία παρουσιάστηκαν περίπου 60 από 219 έργα τέχνης Ελληνοκύπριων και Ελλήνων ζωγράφων καθώς και οπτικοακουστικό υλικό Τουρκοκύπριων καλλιτεχνών από τα αρχεία του ΡΙΚ. Ήταν η υλοποίηση της απόφασης που έλαβαν τον Φεβρουάριο του 2019 οι δύο ηγέτες ως μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης και υλοποίησε η Τεχνική Επιτροπή για τον Πολιτισμό. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακκιντζί, οι οποίοι εγκαινίασαν την έκθεση καθώς και οι συμπρόεδροι της Τεχνικής Επιτροπής για τον Πολιτισμό, κ.κ. Ανδρούλα Βασιλείου και Κανί Κανόλ, έστειλαν μηνύματα ειρήνης, άνκαι κανείς δεν είναι σίγουρος αν αυτό που λείπει από την Κύπρο είναι η ειρήνη.
Ανεξαρτήτως τούτου, προσωπικά έχω ξεχωρίσει τον χαιρετισμό του κ. Κανί Κανόλ για τον πόνο που έκρυβε ο λόγος του, αλλά και τον πόθο με τον οποίο ξεχειλίζει η ψυχή του για μια Κύπρο, κοινή πατρίδα όλων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Μιλώντας γι’ αυτά, ο Τουρκοκύπριος συμπρόεδρος της Επιτροπής υποστήριξε πως «δεν υπάρχει οικογένεια (στην Κύπρο) που δεν επηρεάστηκε από τους πολέμους κατά τη διάρκεια των χρόνων, που δεν υπέφερε απώλεια και πόνο», όπως και η δική του. «Η δική μου προτίμηση, θα ήταν τουλάχιστον τα παιδιά μου να είχαν μέχρι σήμερα κληρονομήσει μια βιώσιμη, ειρηνική, ευημερούσα, πολυπολιτισμική χώρα», εξομολογήθηκε ο κ. Κανόλ, προσθέτοντας όμως ότι «δυστυχώς, δεν είναι κάτι που έχουμε καταφέρει να κάνουμε ακόμα. Δεν μάθαμε να ακούμε και να κατανοούμε ο ένας τον άλλο, να δείχνουμε αγάπη και σεβασμό και ενσυναίσθηση. Μάλλον -πρόσθεσε- πράξαμε το αντίθετο, σπείραμε φόβο και μίσος, δαιμονοποιώντας ο ένας τον άλλο».
Ως αποτέλεσμα, είπε, «φαίνεται ότι καταδικάσαμε εαυτούς να συνεχίσουμε να ζούμε σε αυτή τη μοιρασμένη χώρα, σε μια κατάσταση κατάπαυσης του πυρός, η οποία δεν προσφέρει κανένα λαμπρό μέλλον για τη νεολαία μας».
Συναισθάνομαι τις ευαισθησίες του Τουρκοκύπριου κ. Κανόλ, αλλά δεν συμμερίζομαι τη διαπίστωσή του ότι καταδικάσαμε τους εαυτούς μας να ζούμε σε μια μοιρασμένη χώρα. Για πολλούς από εμάς, η μοιρασμένη χώρα δεν είναι καταδίκη. Αλλά εύνοια της ιστορίας. Πάνω στη μοιρασμένη χώρα κτίστηκαν καριέρες και καριέρες. Πολιτικοί επιβίωσαν κάνοντας εμπόριο με τον πατριωτισμό. Δικηγόροι διέπρεψαν βρίσκοντας νομικά κενά στις λύσεις της επανένωσης. Επιχειρηματίες πλούτισαν κτίζοντας επαύλεις στη μισή Κύπρο. Κτηματίες θησαύρισαν αναπτύσσοντας τις καφκάλες της από εδώ μεριάς.
Αγαπητέ κ. Κανόλ, δεν καταδικάσαμε όλοι τους εαυτούς μας. Πολλοί από εμάς καταδικάσαμε τους άλλους και κυρίως την Κύπρο. Για πολλούς, πάρα πολλούς στην απ’ εδώ μεριά, αλλά και στην απ’ εκεί φαντάζομαι, ο διαχωρισμός της Κύπρου δεν είναι καταδίκη. Είναι καριέρα, δόξα και χρήμα.
Loading ...
