Δεν ξέρω πόσοι αναζήτησαν να βρουν και να διαβάσουν, έστω στην αποστεωμένη γλώσσα στην οποία είναι γραμμένο το άρθρο 23 του Συντάγματος από το οποίο ξεκίνησε η νομική αυθαιρεσία που χρησιμοποιήθηκε από το Διοικητικό Δικαστήριο στην απόφασή του ότι οι αποκοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ήταν αντισυνταγματική. Το άρθρο 23 του Συντάγματος δεν αναφέρεται, βεβαίως, στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ή στους μισθούς οποιασδήποτε άλλης τάξης αλλά αορίστως σε «οιανδήποτε κινητήν και ακίνητην ιδιοκτησίαν», στα υπόγεια ύδατα και στα ορυχεία. Διαβάστε το για να σχηματίσετε μιαν ιδέα και να κρίνετε:
ΤΟ ΑΡΘΡΟ 23
«Έκαστος μόνος ή από κοινού έχει το δικαίωμα να αποκτά, να είναι κύριος, να κατέχει, απολαύει ή διαθέτει οιανδήποτε κινητήν ή ακίνητον ιδιοκτησίαν και δικαιούται να απαιτεί τον σεβασμό του τοιούτου δικαιώματος αυτού. Το δικαίωμα της Δημοκρατίας επί των υπογείων υδάτων, ορυχείων και μεταλλείων και αρχαιοτήτων διαφυλάσσεται. Η άσκησις τοιούτου δικαιώματος δύναται να υποβληθεί διά νόμου εις όρους, δεσμεύσεις ή περιορισμούς απολύτως απαραιτήτους προς το συμφέρον της δημοσίας ασφαλείας ή της δημοσίας υγείας ή της πολεοδομίας. Διά πάντα τοιούτον όρον, δέσμευσιν ή περιορισμόν, όστις μειώνει ουσιωδώς την οικονομική αξίαν της τοιαύτης ιδιοκτησίας, δέον να καταβάλληται το ταχύτερον δικαία αποζημίωσις, καθοριζομένη, εν περιπτώσει διαφωνίας, υπό πολιτικού δικαστηρίου». Αυτό που απουσιάζει από όλην αυτήν την αυθαιρεσία είναι, όπως σημείωνα σε προηγούμενο άρθρο μου, η κοινή λογική και πολύ εύστοχα ο Πάμπος Χαραλάμπους μας θύμισε προχθές τα «μερικά ερωτήματα λογικής» που είχε διατυπώσει από τον Απρίλιο του 2019, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου: «Εγώ βάζω τη λογική και να με συγχωρέσουν οι δικαστές και οι νομικοί. Περιουσιακό στοιχείο είναι μόνον ο μισθός στο δημόσιο; Γιατί ο μισθός και στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι περιουσιακό στοιχείο; Επιπλέον η κατάθεση που είναι ενεργητικό κουρεύτηκε. Εκεί δεν κρίνεται ότι πρέπει να γίνει αποκατάσταση;».
Loading ...
