Σε δυο άρθρα του που οι αναγνώστες της «Αλήθειας» είχαν την τύχη να διαβάσουν τις δυο τελευταίες Κυριακές, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Γιώργος Βασιλείου, απευθύνει μια σειρά προτάσεων για τον αγώνα που πρέπει να δώσουμε σήμερα, για να εξασφαλίσουμε αύριο ένα σίγουρο και ασφαλές μέλλον: «Ο αγώνας για ένα σίγουρο και ασφαλές μέλλον». Στα δύο άρθρα του (3 και 10 Μαΐου, 2020) ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας προσπάθησε, όπως ο ίδιος διευκρινίζει, να περιγράψει τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η επιδημία του κορωνοϊού. «Για να το πετύχουμε -έγραψε- θα πρέπει από τώρα να αρχίσουμε. Να μην ανεχθούμε την αδιαφορία και μετριότητα. Να μην δικαιολογούμε τις γραφειοκρατικές πράξεις, να μην δεχόμαστε ότι στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου δεν υπάρχει απάντηση». Ο πρόεδρος Βασιλείου «πιστεύει στις ικανότητες και ιδίως στη δημιουργικότητα του Κυπρίου που γνωρίζει ότι το νησί μας είναι μικρό αλλά ο κόσμος είναι μεγάλος και μέσα σ’ αυτό τον κόσμο μπορούμε να πετύχουμε να κτίσουμε το μέλλον που χρωστούμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας».
Καταλαβαίνω τις ευαισθησίες του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας και συμμερίζομαι την αγωνία του για το μέλλον μετά και την τελευταία υγειονομική κρίση που θα μας οδηγήσει σε μια χειρότερη οικονομική κρίση, αλλά δεν είμαι σίγουρος για την ικανότητα, τη δημιουργικότητα και τη μεγαλοσύνη μας, ως Κυπρίων. Μπορεί, εξάλλου, και να μην χρειάζονται όλα αυτά για να αναδειχθούμε μεγάλοι μέσα στον κόσμο και να πετύχουμε το μέλλον που χρωστούμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Το τι χρειάζεται το επισημαίνει ο κ. Βασιλείου στο κεφάλαιο, «Ενίσχυση ασφάλειας με λύση», τονίζοντας τα εξής ενδιαφέροντα: «Ως αποτέλεσμα της κρίσης αυξήθηκε, σε μεγάλο βαθμό, τόσο η οικονομική όσο και η πολιτική ανασφάλεια. Χωρίς επανένωση της Κύπρου κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον, την ασφάλεια ξένων επενδύσεων ή να αναμένει ότι η Ειρηνευτική Δύναμη θα μείνει εδώ επ’ άπειρο. Γι’ αυτό, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα πρέπει να συμβάλουμε (α) στο άνοιγμα των οδοφραγμάτων, (β) στην ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων και (γ) να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για επανέναρξη του διαλόγου για επίλυση του κυπριακού στα πλαίσια της ΔΔΟ και να ενθαρρύνουμε τη διεθνή κοινότητα να συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση».
Μπορεί, λοιπόν, να μην ανεχθούμε την αδιαφορία και τη μετριότητα και να μην δικαιολογούμε τις γραφειοκρατικές πράξεις. Μπορεί να αποδειχθούμε και ικανοί, δημιουργικοί και μεγάλοι αλλά χωρίς μια οριστική λύση του κυπριακού τίποτε δεν μπορεί να είναι σίγουρο. Τίποτε ασφαλές. Θα πρόκειται για παλάτι στην άμμο που στο επόμενο κύμα θα σωριαστεί. Χωρίς λύση στο κύριο, στο βασικό πρόβλημα, κανένα άλλο δεν θα λυθεί.
Loading ...
