Η πολιτική ισότητα είναι ο λόγος του κυπριακού από το 1964 μέχρι σήμερα. Από την ώρα που οι Τουρκοκύπριοι, στερήθηκαν όπως υποστηρίζουν εκείνοι, ή αρνήθηκαν όπως υποστηρίζουμε εμείς, την πολιτική ισότητα που τους αναγνωρίζει το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το κυπριακό πρόβλημα, ως μιας διακοινοτικής διαφοράς. Είχαμε τις ευκαιρίες να επιλύσουμε τη διαφορά, όπως π.χ. 1972, αλλά δεν τις αξιοποιήσαμε. Το πρόβλημα επιβαρύνθηκε με την τουρκική εισβολή που πρόσθεσε την τραγωδία της συνεχιζόμενης κατοχής. Ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ από τη διεθνή κοινότητα, επειδή η τουρκική πλευρά αποδέχτηκε ευθύς εξ αρχής ότι αυτό θα τερματιστεί μόλις οι δυο κοινότητες καταλήξουν στην πολιτική λύση του κυπριακού.
Το πρόβλημα σήμερα, εξακολουθεί να βρίσκεται στην πολιτική ισότητα με την προσθήκη και της ισότιμης κατανομής του υποθαλάσσιου πλούτου. Όπως διέρρευσε στα ΜΜΕ, όταν η ευρωπαϊκή ηγεσία (Μισέλ και Φον ντερ Λάιεν) έθεσε το κυπριακό στον Ταγίπ Ερντογάν, ο παριστάμενος Μουβλούτ Τσαβούσογλου πήρε τον λόγο. Αν οι Ελληνοκύπριοι, είπε κατά τις πληροφορίες που διέρρευσαν, αποδεχτούν την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων και το διαμοιρασμό του φυσικού αερίου, τότε το κυπριακό μπορεί να λυθεί. Ο Ερντογάν, ούτε διαφώνησε, ούτε μίλησε.
Η κατάληξη, λοιπόν, βρίσκεται στο ότι σήμερα δεν είναι μόνο η πολιτική ισότητα το πρόβλημα αλλά και στο ζήτημα των υδρογονανθράκων. Δηλαδή, η ανακάλυψη υδρογονανθράκων που στην αρχή εκτιμήθηκε ως ένα ακόμα κίνητρο λύση, εξελίχθηκε σε ένα ακόμα εμπόδιο. Αντί το φυσικό αέριο να αποτελέσει τον ενωτικό κρίκο που θα διευκόλυνε τη λύση του κυπριακού, μετατράπηκε το αντίθετο. Είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται. Την ζήσαμε με την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ένταξη ήταν ο μοχλός πίεσης για λύση του κυπριακού γιατί ενίσχυσε την επιθυμία των Τουρκοκυπρίων για λύση. Τελικά, εμείς την χρησιμοποιήσαμε για να αποτρέψουμε τη λύση. Η προοπτική ένταξης του συνόλου της Κύπρου ανέπτυξε στους Τουρκοκύπριους ένα ισχυρό κίνητρο λύσης. Η ευκαιρία χάθηκε.
Με την ανακάλυψη των υδρογονανθράκων, δημιουργείται ξανά ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους ένα ισχυρό κίνητρο λύσης. Θα χάσουμε πάλι την ευκαιρία; Δεν γνωρίζουμε ακόμα. Αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι πράγματι η Άγκυρα θέτει το δίλημμα είτε πολιτική ισότητα και διαμοιρασμό του φυσικού αερίου, είτε διχοτόμηση και δεν το αξιοποιήσουμε, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Καθώς, τόσο η πολιτική ισότητα, όσο και η κατανομή του υποθαλάσσιου πλούτου προς όφελος όλων των Κυπρίων, είναι ανάμεσα στις συγκλίσεις τις οποίες είτε αποδέχτηκαν, είτε κατέληξαν οι Αναστασιάδης και Ακιντζί. Θα συνιστούσε τεράστια υποτροπή να αφεθούν ο Τατάρ και η Άγκυρα να διολισθήσουν από αυτές.
Loading ...
