Το Κυπριακό κρίνεται τις επόμενες μέρες στην Γενεύη. Αν και προτεραιότητά μας τώρα είναι οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, το Κυπριακό και πάλι στην πρώτη γραμμή. «Για χάρη του βασιλικού ποτίζεται κι η γλάστρα», με την γλάστρα σίγουρα να είναι το Κυπριακό και κατ’ επέκταση το μέλλον αυτού του λαού και ο Βασιλικός τα κομματικά συμφέροντα και οι σκοπιμότητες που εξυπηρετούν τον κάθε πολιτικάντη.
Η Κυβέρνηση, με καθημερινές δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Κυβερνητικού εκπροσώπου και τελευταίως του Υπουργού Εξωτερικών, δηλώνει αποφασισμένη και έτοιμη να αντιμετωπίσει την όποια Τουρκική θέση. Με προσκοπικούς όρους λοιπόν, «ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΗ» η δική μας πλευρά.
Σε κομματικό επίπεδο, στον ΔΗΣΥ καλούν σε ενότητα και συστράτευση ενώ στο ΑΚΕΛ, αν και διατηρούν τις σωστές τους θέσεις στο Κυπριακό, ελέω εκλογών, συνεχίζουν την ισοπεδωτική κριτική σε όλα ανεξαιρέτως τα άλλα θέματα. Εμμέσως πλην σαφώς μιλούν για εκδίκηση θέλοντας να πάρουν το «αίμα» τους πίσω για την όντως εξοντωτική κριτική που είχε ασκηθεί στην διακυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια. Στα άλλα κόμματα καμία εγρήγορση. Όποια και να είναι η έκβαση της διάσκεψης της Γενεύης το ίδιο τους κάνει. Αν υπάρξει αδιέξοδο τότε θα φταίει η Τουρκική αδιαλλαξία και αν δημιουργηθεί έστω και η παραμικρή προοπτική τότε θα φταίνε οι δυνάμεις της «όποιας λύσης» επειδή πίεσαν τον πρόεδρο να υποκύψει στις Τουρκικές πιέσεις. Με απλά λόγια, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα οι φόβοι τους για παγίδες θα έχουν επαληθευθεί και θα συνεχίσουν να προειδοποιούν και να ανησυχούν.
Αναλυτικότερα, το πολιτικό σκηνικό θα μπορούσε να σκιαγραφηθεί ως εξής. Ο πρόεδρος μπορεί να δηλώνει αποφασισμένος αλλά μια δεύτερη ανάγνωση των δηλώσεών του καταδεικνύει ότι θα πράξει ανάλογα με τις θέσεις που θα καταθέσει η άλλη πλευρά. Στο «καλύτερο» και «ευκολότερο» για αυτόν σενάριο , δηλαδή στην περίπτωση που η Τουρκία παρουσιαστεί αμετακίνητη στις θέσεις της, τότε φεύγει και επιστρέφει «μετά βαΐων και κλάδων» ως ακόμα ένας μικρός εθνάρχης. Αν στο άλλο ενδεχόμενο, δηλαδή που η άλλη πλευρά μας εκπλήξει και επιδείξει διαλλακτικότητα, τότε και πάλι φεύγουμε γιατί η ευελιξία δεν θα είναι αρκετή. Ας μην ξεχνούμε ότι στην περίπτωση αυτή υπάρχει και η σχετική εμπειρία του Κρανς Μοντανά, «παλιά μας τέχνη κόσκινο».
Στο ευρύτερο Κυβερνητικό στρατόπεδο, η ομάδα που απαντά στις επικρίσεις του ΑΚΕΛ, αναφορικά με το Κυπριακό, η «ομάδα κρούσεως» δηλαδή , τις τελευταίες μέρες έχει ενισχυθεί με τον υπουργό εξωτερικών. «Εκτός και εάν ο οποιοσδήποτε προτρέπει τον πρόεδρο να αποδεχθεί τις Τουρκικές θέσεις των δυο κρατών ή της συνομοσπονδίας κάτι που δεν μπορεί να γίνει», διερωτάτο τις προάλλες ο Νίκος Χριστοδουλίδης, χωρίς βέβαια να κατονομάσει αυτούς που «προτρέπουν» τον πρόεδρο να δεχθεί απαράδεκτες λύσεις. Και πάλι απουσιάζει ο καθαρός λόγος. Ξεχνά ο υπουργός, σίγουρα καθηκόντως, ότι αυτός που επί τρία και πλέον χρόνια προβληματιζόταν για σχέδια Β και Γ ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ακόμα, εσκεμμένα αγνοεί την μαρτυρία του Αρχιεπισκόπου, και καμιάς εκατοστής άλλων, ότι ο πρόεδρος τους μίλησε για λύση δύο κρατών. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν καλό θα ήταν να καταλάβει ο υπουργός ότι εδώ που φτάσαμε το θέμα δεν είναι το ποιος προτρέπει τον πρόεδρο αλλά ποιος τον αποτρέπει.
Στο κυβερνών κόμμα ίσως να περνούν τις πιο δύσκολες μέρες από το 1976. Δύσκολα τα πράγματα. Οι μετρήσεις δείχνουν συρρίκνωση των ποσοστών με κυριότερη αιτία την διαφθορά και το Κυπριακό. Είναι από τις λίγες φορές που ο ΔΗΣΥ κατέρχεται σε εκλογές και αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, το εθνικό θέμα. Το ισχυρό χαρτί της πολιτικής δύναμις της λύσης, η κληρονομιά του ιδρυτή της, που πάντα έδινε θετικό πρόσημο, δεν υπάρχει πλέον. Αντίθετα, η μεγάλη παράταξη του Γλαύκου Κληρίδη κινδυνεύει να συνδέσει το όνομά της με την οριστική διχοτόμηση.
Την ερχόμενη βδομάδα ίσως οι εξελίξεις στην Γενεύη να είναι καταστροφικές για την πατρίδα μας. Αν υπάρχουν έστω και αμυδρές ελπίδες να αναστραφεί αυτό το ενδεχόμενο θα πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Επειδή δεν υπάρχει χρόνος πλέον για συζητήσεις είναι καιρός να μπουν τα πράγματα στην θέση τους προκαταβολικά. «Οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους». Η διάσκεψη της Γενεύης δεν είναι μια νέα προσπάθεια ή οποία μπορεί να αξιολογηθεί από μόνη της. Είναι συνέχεια της προσπάθειας που ξεκίνησε το 2014 και συγκεκριμένα με την κοινή διακήρυξη Αναστασιάδη – Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου και ουσιαστικά εντάθηκε με την εκλογή του Μουσταφά Ακιντζί τον Σεπτέμβριο του 2015.
Συνεπώς οι πράξεις μας αλλά και οι παραλείψεις μας στις διασκέψεις του Μοντ Πελεράν, της Γενεύης (Ιανουάριο 2017) και στο Κρανς Μοντανά θα είναι τα σημεία αναφοράς. Σε περίπτωση οριστικού αδιεξόδου όχι μόνο θα βγουν και πάλι στην επιφάνεια τα γνωστά αφηγήματα των διαμειφθέντων στην Ελβετία αλλά και νέα που αν και πλήρως αποκαλυπτικά, μέχρι τώρα για διάφορες σκοπιμότητες δεν είχαν δημοσιοποιηθεί.
Αν νομίζουν ορισμένοι ότι θα ρίξουν μια Τουρκική αδιαλλαξία και τελειώσανε, πλανώνται πλάνην οικτράν. Ακόμα, ας μην νομίζουν ότι θα υπάρξει μόνο ένας υπεύθυνος. Θα υπάρξουν υπεύθυνοι αλλά και συνυπεύθυνοι με τους δεύτερους να κρίνονται για αυτά που αν και μπορούσαν δεν έκαναν ή για τις παλινωδίες και τακτικισμούς που αν και περιήλθαν εις γνώση τους, σφύριζαν αδιάφορα. Ας μην ξεχνούμε ότι οι χαμένες πατρίδες δεν είναι ατομικά άλλα ομαδικά εθνικά εγκλήματα.
Τέλος, εκτός των ονομάτων πρώτης γραμμής ας μην νομίζουν ότι θα είναι άμοιροι ευθυνών όλοι αυτοί οι «αυλικοί» και οι «παρατρεχάμενοι» που επί τέσσερα σχεδόν χρόνια προσπαθούν να παρουσιάσουν το άσπρο μαύρο. Η δικαιολογία ότι ακολουθούσαν εντολές ανωτέρων τους δεν αποτελεί το παραμικρό ελαφρυντικό όταν επηρεάζονται ύψιστα εθνικά θέματα.
Loading ...
