Ο Ronald Meinardus, o Roni όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, είναι επικεφαλής του παραρτήματος του Ιδρύματος Friedrich Naumann (Φρίντριχ Νάουμαν) που πρόσκειται στους Γερμανούς Φιλελεύθερους (FDP), στην Κωνσταντινούπολη. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 είχε διατελέσει διευθυντής της ελληνικής σύνταξης της Deutsche Welle. Υπό την ιδιότητά του αυτή είχε έλθει πολύ κοντά στο κυπριακό σε μια περίοδο αρκετά θετική για το πρόβλημα, με Κληρίδη στην Κύπρο και Σημίτη στην Ελλάδα να μεθοδεύουν και να επιτυγχάνουν την απόφαση του Ελσίνκι (1999) η οποία δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για λύση του κυπριακού και ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών και άνοιγμα της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Με επαφές του στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία ο Meinardus απέκτησε βαθιές γνώσεις για το κυπριακό και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Με βάση αυτό, σχολίασε (3.5.21) με ένα ενδιαφέρον άρθρο του στην ιστοσελίδα της κρατικής ραδιοφωνίας της Γερμανίας, Deutsche Welle, το τελευταίο ναυάγιο της Γενεύης, υπογραμμίζοντας ότι «ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ της πολιτικής επίλυσης του Κυπριακού», μεν, «αλλά υπάρχουν ακόμη στοιχεία που ενώνουν τις δύο κοινότητες».
Όπως εξηγεί, το κυπριακό ανήκει στα πλέον διαφανή διεθνή προβλήματα καθώς σημαντικά ντοκουμέντα των διαπραγματεύσεων έχουν διαρρεύσει στον τύπο. Έτσι, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τις λεπτομέρειες των διαφόρων φάσεων των διαπραγματεύσεων. «Κοιτώντας μπροστά δυο είναι τα κυρία διδάγματα από την ιστορία», λέει ο Meinardus. «Πρώτον, περισσότερες από μια φορά οι δυο πλευρές έφτασαν αρκετά κοντά σε συμβιβαστική λύση, τους έλειπε όμως η πολιτική βούληση, η τόλμη, για το μεγάλο βήμα διεξόδου. Και δεύτερον, στην Κύπρο, όπως και σε άλλες διχοτομημένες κοινωνίες, ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ της επανένωσης, μια που με την πάροδο του χρόνου εντείνεται το αίσθημα αποξένωσης».
Ο Meinardus επιμένει πως «παρά τα πολιτικά αδιέξοδα, υπάρχουν ακόμη ζωντανά στοιχεία που ενώνουν τις δύο κοινότητες. Πρόσφατη σφυγμομέτρηση και στα δυο τμήματα της Κύπρου δείχνει ότι περίπου τα δυο τρίτα των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκύπριων επιθυμούν λύση στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Μια τέτοια συμφωνία ως λύση θα αποτελούσε ελπιδοφόρο στοιχείο. Η ίδια έρευνα φέρνει στο φως ωστόσο μια όχι και τόσο θετική είδηση. Η πλειοψηφία των κατοίκων και στις δυο πλευρές ανησυχεί για τις προοπτικές στο κυπριακό. Δεν αποκλείεται η νέα στροφή της τουρκικής πολιτικής να εντείνει τις ανησυχίες αυτές».
Τόσο οι προσδοκίες και εκτιμήσεις του, όσο και οι φόβοι και ανησυχίες του Γερμανού δημοσιογράφου και πολιτικού αναλυτή, υφίστανται. Και προοπτικές λύσεις υπάρχουν και προϋποθέσεις υποστήριξης από τις κοινότητες υπάρχουν. Αλλά, όταν απουσιάζει η πολιτική βούληση, πότε από τη μια και πότε από την άλλη πλευρά, τότε οι φόβοι και οι ανησυχίες δεν υφίστανται απλώς. Εντείνονται. Ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ της επανένωσης.
Loading ...
