Η ττενέκκα άνοιξε και τα αποτελέσματα των εκλογών είναι πλέον μπροστά μας. Τέρμα πια οι εκτιμήσεις, οι ευσεβείς ή ασεβείς πόθοι και τα σενάρια που κάποτε έφταναν στα όρια της επιστημονικής φαντασίας. O κύβος ερρίφθη και οι πενήντα έξι νέοι βουλευτές είναι πλέον γνωστοί. Ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε ποιους να στείλει στο σπίτι τους και ποιους στους «εφτά ουρανούς». Αυτοί για τα επόμενα πέντε χρονιά θα νομοθετούν, εν τη σοφία τους ή όχι θα φανεί στην πορεία, για το μέλλον μας.
Οι αμείλικτοι αριθμοί δεν χωρούν την παραμικρή αμφισβήτηση. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του γιατί πράγματι κατά την προεκλογική περίοδο από κατεργαραίους άλλο τίποτα.
Κομματικά επιτελεία και ηγεσίες προσπαθούν να κάνουν ταμείο, να μετρήσουν κερδοζημίες και να χαράξουν την μετεκλογική τους πορεία τόσο την κομματική όσο και την προσωπική. Μπορεί ορισμένοι να μιλούσαν για την Κύπρο του αύριο, ως το διακύβευμα των εκλογών, αλλά με τις συμπεριφορές τους μας πήραν στην Κύπρο του χθες που όλοι θα θέλαμε να ξεχάσουμε.
Το σύνθημα που κυριαρχεί είναι το γνωστό, «πήραμε τα μηνύματα». Άλλοι πράγματι πήραν τα μηνύματα, άλλοι τα πήραν αλλά δεν τα κατάλαβαν και άλλοι τα πήραν αλλά τα έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Σίγουρα ο μεγάλος χαμένος είναι το ΑΚΕΛ και ακολουθεί ο ΔΗΣΥ. Χαμένος είναι και ο Νίκολας Παπαδόπουλος γιατί μειώθηκαν σημαντικά τα ποσοστά του κόμματος. Όμως ας μην ξεχνούμε ότι πολύ πρόσφατα «αποστάτησε» η μισή του κοινοβουλευτική ομάδα και συνεπώς, υπό τας περιστάσεις και συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι διατηρεί τις εννέα έδρες, οι απώλειες θεωρούνται φυσιολογικές και μηδαμινές.
Αν και το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε μετά τις εκλογές είναι σημαντικό σε αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά ο τόπος με πρώτιστο τις επερχόμενες καθοριστικές εξελίξεις στο κυπριακό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα πρέπει να εστιάζεται στην κυβέρνηση και στο κυβερνών κόμμα. Είτε το θέλουμε είτε όχι μέχρι το 2023 αυτοί θα διαχειρίζονται το εθνικό θέμα και κατ' επέκταση το μέλλον των επόμενων γενεών.
Ανεξάρτητα αν δηλώνουν ότι αφουγκράζονται τους συναγερμικούς δυστυχώς δεν κατάλαβαν τίποτα. Στον κόσμο τους. Την ώρα που στο ΑΚΕΛ επικρατεί μεγάλος προβληματισμός για το αποτέλεσμα, κάτι που τουλάχιστον αποδεικνύει ότι έλαβαν το μήνυμα, στον ΔΗΣΥ αγρόν ηγόρασαν. Στην Πινδάρου ακόμα πανηγυρίζουν.
Μάλιστα προσπαθούν να δώσουν επικό χαρακτήρα στην «μεγάλη επιτυχία». «Δεκατέσσερις εναντίον ενός», είναι το νέο σύνθημα δίνοντας την εικόνα ότι «πάλεψαν» στα μαρμαρένια αλώνια και κατήγαγαν μια «περιφανή νίκη», με Διγενή Ακρίτα σίγουρα τον Αβέρωφ Νεοφύτου.
Πράγματι είναι να διερωτάσαι το τι πανηγυρίζουν. Μήπως την απώλεια περίπου 10,000 ψηφοφόρων από το 2016 ή ακόμα χειρότερα, 40,000 από το 2011; Μήπως πανηγυρίζουν γιατί έφτασαν σε ποσοστά ελάχιστα πιο πάνω από το 27.60% που εξασφάλισε το κόμμα το 1976; Μήπως η απώλεια των τόσων δεκάδων χιλιάδων συναγερμικών ψηφοφόρων αποτελεί περγαμηνή για τον νυν πρόεδρο του κόμματος; Είναι πραγματικά εκπληκτικό να θεωρείσαι νικητής γιατί ο αντίπαλός σου είναι πιο χαμένος από εσένα. Μάλιστα υπάρχει τόση ασυναρτησία που δια στόματος του ιδίου του προέδρου του κόμματος θεωρούν την απώλεια του 3% ως την μεγαλύτερη και δυσκολότερη νίκη από ιδρύσεως της παράταξης.
Υποτιμώντας και πάλι την νοημοσύνη των συναγερμικών αλλά και γενικότερα των πολιτών, παρουσιάζουν την μεγάλη πτώση ως αναμενόμενη και φυσιολογική λόγω της φθοράς που επέφερε η οκταετής διακυβέρνηση. Εσκεμμένα παραβλέπουν τα θέματα διαφθοράς και κυρίως το γεγονός ότι στο Κυπριακό δεν έχουν τίποτα απολύτως το θετικό να παρουσιάσουν. Ξεχνούν ή καλύτερα φοβούνται να αντιμετωπίσουν τις συγκρίσεις. Το 2001, μετά από οκταετή διακυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη και με την τότε καταστροφική κριτική για το σκάνδαλο του χρηματιστήριου, ο ΔΗΣΥ είχε απώλειες μόλις 0.41%.
Η όλη διαχείριση του αποτελέσματος των εκλογών καταδεικνύει ότι οποιονδήποτε και να ήταν το αποτέλεσμα θα παρουσιαζόταν ως μια μεγάλη νίκη αφενός μεν για να εξυπηρετήσει προσωπικές ατζέντες και φιλοδοξίες και αφετέρου για να λειτουργήσει ως καθαρτήριο για τα θέματα διαφθοράς.
Σίγουρα θα πρέπει να αφήσουμε πίσω τις εκλογές και να δούμε μπροστά. Όμως τίποτα δεν θα είναι το ίδιο την επόμενη μέρα. Πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να επουλωθούν οι πληγές της πρωτόγνωρης υβρεολογίας και τοξικότητας που επικράτησαν κατά την προεκλογική περίοδο. Πως ανακαλούνται εκφράσεις όπως «αρνητές της προκοπής του τόπου», «γυρολόγοι» και άλλα απαράδεκτα που είχαν δυστυχώς προέλευση τον ΔΗΣΥ, την παράταξη του Γλαύκου Κληρίδη που δίδαξε στον τόπο μας τον πολιτικό πολιτισμό.
Όσο και αν θεωρείται αναμενόμενη η ένταση και οι αλληλοχαρακτηρισμοί σε προεκλογική περίοδο, υπήρξαν περιπτώσεις που ξεπέρασαν κάθε όριο δεοντολογίας και πολιτικής ηθικής. Τρανό παράδειγμα η επίθεση που δέχθηκε η πρωτοβουλία «Αμμόχωστος για την Κύπρο» αποκλειστικά από τον ΔΗΣΥ. Δια στόματος του προέδρου του κόμματος οι άνθρωποι αυτοί αποκαλέστηκαν γυρολόγοι. Πραματευτάδες δηλαδή αυτοί που επί σχεδόν μισό αιώνα αγωνίζονται για την επιστροφή στην κατεχόμενή τους πόλη. Αν και το επάγγελμα του γυρολόγου δεν είναι καθόλου υποτιμητικό, σίγουρα η χρήση του χαρακτηρισμού αυτού ήταν εκ του πονηρού και δικαιολογημένα κάποιος θα μπορούσε να δώσει και άλλες ερμηνείες όπως Γύφτοι και Τσιγγάνοι. Άθελά του όμως ο χαρακτηρισμός ήταν εύστοχος γιατί πράγματι οι Αμμοχωστιανοί «περιφέρονται» εδώ και μισό αιώνα από γραφείο σε γραφείο του κάθε πολιτικάντη αξιώνοντας το αυτονόητο, την επιστροφή. Βέβαια οι «πραματευτάδες» αυτοί δεν πωλούν κουβαρίστρες, βελονάκια και άλλα ψιλολόγια» αλλά αντίθετα οι άλλοι οι «μεγαλέμποροι» της πολιτικής τους πωλούν φούμαρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες εκμεταλλευόμενοι τον πόθο για λύση και επανένωση για να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες και ιδιοτελείς στόχους.
Οι εκλογές τέλειωσαν και καλό είναι ορισμένοι να προσγειωθούν. Να αναλύσουν τους αριθμούς και να σταματήσουν να συμπεριφέρονται με αδικαιολόγητη και προκλητική έπαρση. «Τους μεν κενούς ασκούς η πνοή διίστησι, τους δ’ ανοήτους, το οίημα», (Τα άδεια σακιά τα φουσκώνει ο αέρας και τους ανόητους η έπαρση), κατά τον φιλόσοφο Σωκράτη.
Loading ...
