Σαν να μην είμαστε μια ανάσα από τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης
Σε μια φυσιολογική ή κανονική χώρα, όπως θα την έλεγε και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες (κατά τη μαρτυρία του Νίκου Κοτζιά), μια καταστροφική θητεία δεν θα ήταν το τέλος του κόσμου. Αν μια κυβέρνηση ή ένα κοινοβούλιο οδηγήσουν τη χώρα σε οπισθοδρόμηση ή και σε χρεοκοπία ακόμα, η χώρα δεν θα χαθεί. Θα επιβιώσει. Θα περάσει η θεομηνία και θα έρθει η αλλαγή. Στα πέντε ή στα δέκα χρόνια, η κοινωνία θα εκλέξει μια άλλη ηγεσία που θα την τραβήξει από το βυθό. Θα την επαναφέρει, θα την σώσει. Η χώρα θα περάσει μια περιπέτεια μίας ή δύο θητειών αλλά θα επανέλθει.
Η Κύπρος δεν είναι μια φυσιολογική – κανονική χώρα. Είναι, μεν ένα διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος και μέλος μάλιστα της πολυσήμαντης οικογένειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά απειλείται με εθνική και φυσική ακόμα επιβίωση. Κανείς δεν είναι σίγουρος ποια Κύπρο θα παραλάβει η επόμενη κυβέρνηση ή η επόμενη βουλή. Κανείς δεν ξέρει το αύριο της χώρας, αν τα σύνορά της θα είναι στην Κερύνεια ή θα συνεχίσουν να μας επιβάλλονται στη Δερύνεια ή αν τα σύνορα της Τουρκίας επεκταθούν στο τέρμα της οδού Λήδρας. Είμαστε μια χώρα υπό αίρεση που ψηφίζει προέδρους, βουλευτές και μουχτάρηδες. Μια χώρα με άγνωστο αύριο.
Σήμερα η φρεσκοεκλεγείσα Βουλή μας θα εκλέξει τον πρόεδρό της μέσα από μια διαδικασία σχεδόν γελοία. Μια διαδικασία που δίνει τη δυνατότητα σε ένα μοναχικό βουλευτή, όπως ήταν ο Δημήτρης Συλλούρης το 2016, να εκβιάζει την εκλογή του στην προεδρία με τον πιο στυγνό τρόπο. «Ή με βγάζετε εμένα ή βγάζω εγώ τον Σιζόπουλο». Με ανάλογες λογικές θα κινηθεί και η σημερινή διαδικασία ανάδειξης του προέδρου του νομοθετικού μας σώματος, που κατά τις εκτιμήσεις των έγκριτων (βεβαίως) πολιτικών αναλυτών μας, θα αποτελέσει και το πρόκριμα των προεδρικών εκλογών. Τι σημαίνει, όμως προεδρικές εκλογές στην Κύπρο; Σημαίνει εκλογή του απόλυτου διαχειριστή του κυπριακού. Ο άνθρωπος που εκλέγεται στην προεδρία είναι ο απόλυτος και ανεξέλεγκτος άρχοντας του κυπριακού. Κάνει ότι θέλει.
Η εκλογή προέδρου της Βουλής, λοιπόν, φαίνεται να προδικάζει και τις συνέργειες, τις συναλλαγές και τις συμπαιγνίες κομμάτων και προσώπων που θα οδηγήσουν στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας σε ενάμιση χρόνο. Του προέδρου που θα διαχειριστεί το κυπριακό για το οποίο δεν βρίσκει να πει λέξη, σχεδόν, κανείς. Ούτε πριν από τις βουλευτικές εκλογές ούτε πριν από την εκλογή προέδρου Βουλής. Οι πάντες εφευρίσκουν με τον οποιονδήποτε ταυτίσεις στα πάντα (οικονομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά, ζωοφιλικά κλπ), σαν να είμαστε μια φυσιολογική – κανονική χώρα. Σαν να μην υπάρχει κατοχή της μισής Κύπρου, να μην υπάρχει τουρκική απειλή, να μην είμαστε μια ανάσα από τη νομιμοποίηση της διχοτόμησης. Σαν να εκλέγουν πρόεδρο μιας ολόκληρης Βουλής.
Loading ...
