ΕΙΝΑΙ εκπληκτικό: Έχουν περάσει 17 ολόκληρα χρόνια από τότε που απορρίφθηκε το σχέδιο Ανάν με τη στήριξη του ΑΚΕΛ και μέχρι σήμερα το ΑΚΕΛ δεν τόλμησε ποτέ να δώσει έστω και μία εξήγηση (μία, όχι πολλές) για την παρανοϊκή θέση του «ψηφίζουμε όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι». Για 17 χρόνια το ΑΚΕΛ έχει δεχθεί δεκάδες εκατοντάδες επικρίσεις για το «ψηφίζουμε όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι» αλλά δεν τόλμησε ποτέ να απαντήσει έστω σε μία από αυτές. Ακόμα και παραμονές των τελευταίων βουλευτικών εκλογών δέχθηκε επικρίσεις για τη θέση του αυτή από τον πρόεδρο Αναστασιάδη, αλλά πάλι σιώπησε.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ τα πιο πάνω; Όταν το κόμμα εκδίδει καθημερινά δεκάδες ανακοινώσεις για οποιοδήποτε θέμα, σοβαρό ή μη, αλλά για 17 χρόνια αποφεύγει να σχολιάσει τις επικρίσεις που δέχεται για το «ψηφίζουμε όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι», πώς να το σχολιάσουμε; Τόση ντροπή νιώθει για τη θέση του αυτή και δέχεται τα χαστούκια των επικρίσεων χωρίς αντίδραση;
ΑΚΟΜΑ και χθες στη «Χαραυγή» υπήρχε άρθρο που επέκρινε τον πρόεδρο Αναστασιάδη επειδή στην αντικατοχική εκδήλωση του Δήμου Αμμοχώστου το περασμένο Σάββατο «Θυμήθηκε το ‘ναι’ του 2004 για να ‘δικαιολογήσει’ το ‘όχι’ του 2017», όπως ήταν ο τίτλος. Διαβάζοντας το άρθρο βλέπεις πως… στρίβει από άλλο δρόμο για να αποφύγει να ασχοληθεί με το «ψηφίζουμε όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι».
ΝΑ ΠΩΣ αρχίζει το άρθρο: «Χωρίς να εισερχόμαστε στο ‘ναι’ και στο ‘όχι’ του Σχεδίου Ανάν, το οποίο λήφθηκε στις δεδομένες συνθήκες του 2004 και είναι κάτι που το αφήνουμε πλέον στους ιστορικούς να κρίνουν, μας βάζει σε πειρασμό ο πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος θυμήθηκε μετά από 17 χρόνια να επικαλεστεί το δικό του ‘ναι’ για να δικαιολογήσει το δικό του ‘όχι’ σήμερα». Και στη συνέχεια του άρθρου ακολουθούν οι γνωστές επικρίσεις του ΑΚΕΛ εναντίον του προέδρου.
ΜΑΛΙΣΤΑ. Αποφεύγει το ΑΚΕΛ να ασχοληθεί με τη θέση του στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν και αφήνει τους ιστορικούς να κρίνουν! Έξυπνος ελιγμός; Α, μπα. Απλώς, υπεκφυγή.
«ΧΩΡΙΣ να εισερχόμαστε στο ‘ναι’ και στο ‘όχι’ του Σχεδίου Ανάν, το οποίο λήφθηκε στις δεδομένες συνθήκες του 2004…» λέει το άρθρο. Αλήθεια, ποιες ήταν οι δεδομένες συνθήκες το 2004; Τα ζήσαμε τα γεγονότα: Μέχρι τα μεσάνυχτα της Μεγάλης Παρασκευής το ΑΚΕΛ έλεγε «ναι» στο σχέδιο Ανάν και πριν ξημερώσει το Μεγάλο Σάββατο είπε «όχι». Και είπε το «όχι» μετά που ο Τάσσος Παπαδόπουλος τις μεταμεσονύχτιες εκείνες ώρες το απείλησε πως αν ψήφιζε «ναι» θα το έδιωχνε από την κυβέρνηση. Το ΑΚΕΛ προτίμησε την εξουσία, τον λουφέ, από τη σωτηρία της πατρίδας. Είπε όχι στη λύση που μας επέστρεφε και την Αμμόχωστο και τη Μόρφου και πολλά άλλα χωριά μας. Μια λύση που τερμάτιζε την τουρκική κατοχή και τις τουρκικές εγγυήσεις. Σήμερα πού είμαστε; Ποια Μόρφου; Ποια Αμμόχωστο;