Με την οικονομία «σε ελεύθερη πτώση» και με καταγγελίες για πολιτικές παρεμβάσεις από την Τουρκία, πολίτες στην κατεχόμενη Κύπρο έχουν αρχίσει να βγαίνουν στο δρόμο κατά χιλιάδες για να υποστηρίξουν ένα ομοσπονδιακό μέλλον για το νησί, έγραφε η εφημερίδα Guardian σε πρόσφατη ανταπόκριση από την κατεχόμενη Λευκωσία. Η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας Έλενα Σμιθ συνομιλεί με τον επικεφαλής της τουρκοκυπριακής συντεχνίας δασκάλων Σενέρ Ελτσίλ, εκ των πρωτοστατών σε αυτές τις διαδηλώσεις, ο οποίος σημειώνει ότι «υπάρχει θυμός στην ατμόσφαιρα». Το δημοσίευμα επισημαίνει τις οικονομικές δυσκολίες των πολιτών και τους διωγμούς προοδευτικών Τουρκοκυπρίων από τον Ερντογάν.
Ο θερμός υποστηρικτής της επανένωσης κ. Ελτσίλ δηλώνει ότι «η Τουρκία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα» των Τουρκοκυπρίων και ότι θα έπρεπε «να κρατήσει τα χέρια της μακριά από την Κύπρο, να πάρει τη λίρα της και να φύγει». Ο Ελτσίν, όπως και ο Ιζέτ Ιζτζάν και ακόμα και ο «δήμαρχος» της κατεχόμενης Λευκωσίας Μεχμέτ Χαρμαντζί, επαναλαμβάνουν τις ίδιες απόψεις και εκφράζουν την ίδια οργή για την Τουρκία. Δεν είναι αλήθεια ότι εκφράζουν το σύνολο των Τουρκοκυπρίων, αλλά οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και οι διαδηλώσεις υπέρ της επανένωσης της Κύπρου, είναι όλο και πιο συχνές και γίνονται σε μια στιγμή που οι ελπίδες «σπάνια ήταν τόσο ζοφερές».
Το συμπέρασμα είναι ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι εξαιρετικά πιεσμένοι οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά και βλέπουν ως μοναδική διέξοδο τη λύση επανένωσης της Κύπρου. Η λύση ήταν διέξοδος για τους Τουρκοκύπριους και όταν η Κυπριακή Δημοκρατία ετοιμαζόταν να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο. Με τη λύση θα αποκτούσαν την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη και θα απαλλάσσονταν από την κατάσταση κατοχής την οποία βιώνουν. Κάποτε, είδαν και τη συνεργασία στην ενέργεια ως το μέσο που θα τους οδηγούσε στη λύση και στην απαλλαγή τους από την Τουρκία. Αλλά, δεν είναι αρκετό οι Τουρκοκύπριοι να βλέπουν τη λύση του κυπριακού ως τη σωτηρία τους. Θα πρέπει να συγχρωτιστούμε (όπως λένε οι επιδημιολόγοι) και εμείς. Όμως εμείς, την ανάγκη των Τουρκοκυπρίων για λύση την αντιμετωπίζουμε ως ευκαιρία να γονατίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Γι’ αυτό, αντί ως μέσο λύσης, χρησιμοποιήσαμε την ένταξη και το φυσικό αέριο ως λόγο μη λύσης του κυπριακού. Με την φαεινή ιδέα ότι θα μπούμε στην Ευρώπη και θα υποχρεωθούν στη λύση της καρδιάς μας και θα βρούμε φυσικό αέριο και θα πέσουν στα πόδια μας. Με αυτά τα μυαλά τους οδηγήσαμε στις αγκάλες της Τουρκίας.
Loading ...
