Μισοηλίθιο σύστημα
ΔΕΧΘΗΚΑ διάφορα μηνύματα για το χθεσινό μου άρθρο στη στήλη αυτή υπό τον τίτλο «Διορισμός μετά από 40 χρόνια». Ένα εξ αυτών ανήκε σε γνωστό εκπαιδευτικό: «Ήταν το μόνο όπλο που είχαμε για να αντιμετωπίσουμε το ρουσφέτι και την κομματικοποίηση στο θέμα των διορισμών των εκπαιδευτικών» ήταν το επιχείρημά του.
ΘΥΜΙΖΩ σε γενικές γραμμές το χθεσινό μου άρθρο: Μια γυναίκα που τώρα είναι στη σύνταξη (στο 63ο) πήρε την περασμένη Παρασκευή επιστολή από το υπουργείο Παιδείας ότι ήρθε η σειρά της να προσληφθεί στην Μέση Εκπαίδευση. Η γυναίκα αυτή αποφοίτησε το 1982 από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ), ήρθε στην Κύπρο, κατέθεσε στην ΕΕΥ την σχετική αίτηση για εγγραφή της στον πίνακα διοριστέων καθηγητών και περίμενε την ανακοίνωση του διορισμού της. Ο οποίος ήρθε την Παρασκευή μετά από 40 χρόνια. Και αυτό γιατί από το 1973 οι διορισμοί εκπαιδευτικών γίνονται βάση ενός ηλίθιου μοντέλου, του Πίνακα Διοριστέων Καθηγητών. Γράφονται όλοι στον Πίνακα αυτό όταν αποφοιτήσουν από τα πανεπιστήμια και μέχρι να ρθει η σειρά τους για διορισμό γίνονται …παππούδες. Ξεχνώντας και τα της εκπαίδευσης, αλλά και μη έχοντας όρεξη για τέτοια απασχόληση. Δεν τολμήσαμε για χρόνια να αλλάξουμε το σύστημα αυτό, γιατί αντιδρούσαν οι εκπαιδευτικές οργανώσεις με το επιχείρημα ότι προστάτευε την αξιοκρατία στους διορισμούς εκπαιδευτικών. Επιχείρημα που επικαλέστηκε και ο εκπαιδευτικός που σχολίασε το άρθρο μου.
«ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΡΕ ΦΙΛΕ» ανέφερα στο φίλο εκπαιδευτικό, «ένα ολόκληρο κράτος δεν ήταν άξιο να βρει ένα σωστό και δίκαιο σύστημα διορισμού εκπαιδευτικών και για ολόκληρες δεκαετίες ακολουθούμε ένα ηλίθιο σύστημα, αυτό με τον πίνακα διοριστέων, το οποίο σε γενική κατάληξη απολήγει εις βάρος της εκπαίδευσης και των παιδιών μας; Τόσο ανίκανοι είμαστε;»
ΕΙΠΑΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ. Ο φίλος εκπαιδευτικός επικαλείτο συνεχώς (και, νάμαι ειλικρινής, είχε και κάποιο δίκαιο) την αναξιοκρατία που επικρατούσε επί προηγούμενων κυβερνήσεων (κυρίως επί ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ), για να στηρίξει τη θέση ότι το σύστημα με τον Πίνακα Διοριστέων Καθηγητών ήταν το μόνο που μπορούσε να αντιμετωπίσει το ρουσφέτι στους διορισμούς. «Ας διαλέγαμε ένα σύστημα που εφαρμόζουν στο εξωτερικό, το καλύτερο κατά τη γνώμη μας, και ας το υιοθετούσαμε, τι το πιο απλό» του είπα σε τελική κατάληξη.
Η ΟΥΣΙΑ είναι πως το σύστημα με τον Πίνακα Διοριστέων Καθηγητών, ηλίθιο σύστημα όπως το χαρακτηρίζω, που έφερε την παιδεία πολύ πίσω, φτάνει προς το τέλος του. Το 2015 με νόμο το καταργήσαμε και υιοθετήσαμε ένα καλύτερο. Μια αλλαγή όμως που ούτε αυτή τη φορά τολμήσαμε να την εφαρμόσουμε αμέσως. Αλλά σταδιακά, με δόσεις. Η οριστική κατάργηση του καταλόγου τοποθετείται το 2027, αφού προβλέπεται μεταβατική περίοδος δώδεκα ετών. Μέχρι τότε οι διορισμοί εκπαιδευτικών θα γίνονται με αναλογία 50 – 50 από το παλιό και το νέο σύστημα. Μισοηλίθιο σύστημα, δηλαδή, για ακόμα πέντε χρόνια…
Loading ...
