Η διορατικότητα και ο εκφοβισμός
Τον Σεπτέμβριο του 2008, μετά την κατάρρευση της τέταρτης μεγαλύτερης τράπεζας της Αμερικής, της Lehman Brothers, η ανθρωπότητα έζησε τη μεγαλύτερη χρεοκοπία στην παγκόσμια ιστορία. Αυτό που ακολούθησε ήταν ένας χρηματοπιστωτικός τυφώνας που παρέσυρε τράπεζες, χρεόγραφα, επιχειρήσεις και εκατομμύρια απλούς επενδυτές σε όλο τον κόσμο. Από την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 η παγκόσμια οικονομία δεν έχει ακόμα συνέλθει πλήρως.
Τότε, η κυπριακή κυβέρνηση (Χριστόφια) επαναπαυόταν σε σημείο που ο ίδιος ο πρόεδρος διακήρυττε ότι «η Κύπρος θα βγει αλώβητη από την κρίση», ενώ ο υπουργός του των Οικονομικών, διαλαλούσε ότι «κοιμόταν ήσυχος τα βράδια». Η κρίση ακούμπησε και την Κύπρο στο χειρότερο βαθμό, γύρω στο 2011, όταν είχε οριστικά κυπριοποιηθεί. Επρόκειτο για ένα συνδυασμό δημοσιονομικού και τραπεζικού προβλήματος. (Οι λόγοι, κακοδιαχείριση των δημοσιονομικών και των τραπεζών -μη εξυπηρετούμενα δάνεια και ξένες υπερκαταθέσεις υψηλών επιτοκίων- δεν είναι του παρόντος). Τότε, ο Δημοκρατικός Συναγερμός και ειδικά ο αν. πρόεδρός του, Αβέρωφ Νεοφύτου, ως το πρόσωπο σε επίπεδο ηγεσίας του ΔΗΣΥ που χάρασσε την οικονομική πολιτική κόμματος, προειδοποιούσε με αγωνία για το επερχόμενο τσουνάμι. Η αντίδραση της κυβέρνησης Χριστόφια ήταν να τον κατηγορεί για διασπορά πανικού, για τρομοκράτηση της κοινής γνώμης και επένδυση στο αίσθημα του φόβου για προεκλογικούς σκοπούς. Αν ανατρέξει κανείς στις εφημερίδες του 2012, θα το διαπιστώσει. Στη συνέχεια ζήσαμε την κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας.
Σήμερα, βρισκόμαστε σε μια νέα πρωτοφανή οικονομική κρίση, ως συνέπεια του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου είναι υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας και είναι αυτονόητο ότι θα έκανε αυτό που γνωρίζει καλά. Να ενημερώνει τους πολίτες για τους επερχόμενους κινδύνους και να τους προειδοποιεί να μην ρισκάρουν στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια. Αυτό, είπε και στο διακαναλικό ντιμπέιτ της περασμένης Πέμπτης, εξηγώντας στον τηλεθεατή που παρακολουθούσε τη συζήτηση ότι «έρχονται δύσκολα στην παγκόσμια οικονομία, δύσκολα στην ευρωπαϊκή οικονομία και πρέπει να προετοιμαστούμε, να θωρακιστούμε, να έχουμε τις σωστές οικονομικές πολιτικές». Να μην ρισκάρουμε, είπε, να μην πειραματιστούμε.
Μπορώ να αντιληφθώ γιατί το πήρε πάνω του ο ανθυποψήφιος του Αβέρωφ, Νίκος Χριστοδουλίδης, αλλά δεν πίστευα ότι θα επιχειρηματολογούσε στη λογική του ΑΚΕΛ του 2012. «Να μην επενδύουμε στο φόβο», απάντησε, «αλλά να πιστεύουμε στην προοπτική». Είναι αποκαρδιωτικό, η διορατικότητα, ένα απαραίτητο χάρισμα για κάθε πολιτικό, να ερμηνεύεται ως «επένδυση στο φόβο». Κυρίως, όμως, είναι επικίνδυνο. Άκρως επικίνδυνο, να δείχνει ο ένας την «κωλοσυρμαθκιάν της κουφής» και ο άλλος να του απαντά «μην τρομάζεις τον κόσμο».
