Εκπτώσεις στην κοινοπραξία

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος αποκάλυψε με υπερβάλλοντα κομπασμό, την περασμένη Κυριακή στον «Φιλελεύθερο», ότι προτού αποφασίσει να υποστηρίξει τον Νίκο Χριστοδουλίδη, αναζητούσε συνεργασία και με τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος του πρότεινε 50/50 συμμετοχή στην κυβέρνηση. Του «πρόσφερε» είπε 50/50 στο υπουργικό συμβούλιο. Ήταν μια λογική πρόταση του Αβέρωφ Νεοφύτου που θα ικανοποιούσε πλήρως την επιθυμία του προέδρου του ΔΗΚΟ για «οπωσδήποτε κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση» την οποία βαρεθήκαμε να την ακούμε από τις πολλές φορές που την επανέλαβε. Γιατί, όμως, ο κ. Παπαδόπουλος δεν αποδέχτηκε την πρόταση του Αβέρωφ, που χωρίς αμφιβολία θα τον οδηγούσε στην συγκυβέρνηση και θα ικανοποιούσε τη φιλοδοξία του; (Συνεργασία ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ με τη δυναμική που θα αποκτούσε και την απογοήτευση που θα σκόρπιζε τους «ανεξάρτητους» μπορεί να οδηγούσε και σε νίκη από την πρώτη Κυριακή).
Αντί μισή κυβέρνηση με τον Αβέρωφ, ο Νικόλας επέλεξε ένα κομματάκι κυβέρνηση με τον Χριστοδουλίδη. Και μάλιστα, μαζί με τον επιστήθιο φίλο του Μάριο Καρογιάν και τον άλλο φίλο του, Άγγελο Βότση με τους οποίους προηγουμένως όλο μιλιούνταν και όλο συνεργάζονταν. Αντί πέντε υπουργών με τον Αβέρωφ, επέλεξε ενάμιση με τον Χριστοδουλίδη. Προς τι η έκπτωση;
Ο κ. Παπαδόπουλος, ο οποίος δεν συμβιβαζόταν με τίποτε λιγότερο από την συγκυβέρνηση, δεν μπορεί να συνέπραξε με τον κ. Χριστοδουλίδη μόνο για να πιάσει μυρωδιά της εξουσίας, με τον ενάμιση υπουργό. (Έχοντας υποχρεώσεις απέναντι στο ΔΗΚΟ, στην ΕΔΕΚ, στη ΔΗΠΑ, στη Θεοχάρους, στους αποστάτες του ΔΗΣΥ -Κωστάκη, Λετυμπιώτη, Παπαχαραλάμπους, Τσαγγαρίδη…-, στον Βότση, στον Βαρνάβα, στον Παπαδάκη, στους Κυνηγούς… κ.τ.λ., κ.τ.λ. ο κ. Χριστοδουλίδης δεν μπορεί, του προσφέρει κάτι παραπάνω από ένα κοκαλάκι στο υπουργικό).
Σε υπουργούς, ο Χριστοδουλίδης δεν μπορεί να ικανοποιήσει την αξίωση του Νικόλα για κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση. Μπορεί να την ικανοποιήσει σε πολιτικές, όμως. Το είδαμε να συμβαίνει στο νόμο για την παράταση των εκποιήσεων, στο νομοσχέδιο για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και στο ψήφισμα για τον Γρίβα Διγενή. Εκεί όπου το ΔΗΚΟ πολιτεύεται όπως του γουστάρει και γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τον Χριστοδουλίδη.
Πιο χαρακτηριστικό είναι ο πλούτος των περιπτώσεων στο κυπριακό. Εκεί όπου ο Χριστοδουλίδης υποχρεώνεται να καταπιεί την πολιτική του ΔΗΚΟ για τη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία με «το σωστό περιεχόμενο», να απορρίπτει στην ουσία το Πλαίσιο Γκουτέρες και να αρνείται επιστροφή στο Κραν Μοντανά ώστε να διανυθεί το τελευταίο μίλι ως τη λύση του κυπριακού. Κάτι, που είναι φανερό ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν πρόσφερε στον απορριπτικό Νικόλα. Ο Αβέρωφ του έδωσε υπουργεία, όχι την πολιτική του. Ο Χριστοδουλίδης δεν του έδωσε πέντε υπουργεία, αλλά την πολιτική του την παρέδωσε.