Κυπριακό και διαφθορά
Με το κυπριακό ασχολήθηκαν εφτά (από τους εννιά) Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ και σχεδόν τρεις δεκάδες απεσταλμένοι του. Πολλοί, όπως ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα και ο Άλβαρο ντε Σότο, έφτασαν έως τη λίμνη αλλά δεν ήπιαν νερό καθώς είναι οι μοναδικοί που οδήγησαν το κυπριακό μια ανάσα από τη λύση του. Από όλους, όμως, ο μόνος που κατάλαβε ποιο είναι το πρόβλημα της Κύπρου και το είπε, ήταν ο Ούγκο Γκόμπι. Ήταν ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ που πρώτος παρουσίασε χάρτη για το εδαφικό σε ποσοστά 72,5% με 27,5%. Ο Γκόμπι συνόψισε το κυπριακό σε μια πρόταση, την εξής: «Το δράμα της Κύπρου είναι η απουσία δράματος».
Το είπε το 1983 και έκτοτε επιβεβαιώθηκε πολλές φορές. Η τουρκική εισβολή ήταν μια τραγωδία, ασφαλώς, για τους Ελληνοκύπριους, όμως οι Ελληνοκύπριοι την ξεπέρασαν πολύ σύντομα με αντίδοτο την οικονομική ανόρθωση. Ο πρώτος, μετά τον Μακάριο, πρόεδρος Σπύρος Κυπριανού, μιλούσε συχνά για ένα κυπριακό θαύμα και φυσικά, σε συνθήκες οικονομικού θαύματος η επιθυμία συμβιβασμού με τους «νικητές» αλλά ταλαίπωρους Τουρκοκύπριους, είναι μειωμένη.
Ο «Guardian», μια διεθνής εφημερίδα που ίσως να ασχολήθηκε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο διεθνές μέσο ενημέρωσης με την Κύπρο, ύστερα από την επιβολή διεθνών κυρώσεων εις βάρος Κυπρίων επαγγελματιών και οργανισμών, ήρθε να επιβεβαιώσει τον Ούγκο Γκόμπι. Στις 22 Απριλίου, αναφερόταν στις «αλλεπάλληλες συναντήσεις, έναν αέρα ευδιάκριτου πανικού, πολιτικούς να επιδίδονται σε μια φρενήρη επιχείρηση περιορισμού της ζημιάς και την Κύπρο για μια ακόμα φορά στο μάτι μιας καταιγίδας που συνδέεται με τη Ρωσία».
Το δημοσίευμα υποστήριζε ότι λίγες χώρες έχουν αξιοποιήσει τις γεωπολιτικές αναταραχές όπως η Κύπρος, ενισχύοντας την οικονομία της με πρόσφυγες από τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου τη δεκαετία του ’70, καθιστάμενη ο βασικός προορισμός για «ξέπλυμα χρήματος» από το καθεστώς Μιλόσεβιτς κατά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και υποδεχόμενη τους πρώτους Ρώσους ολιγάρχες μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Κύπρος ξεπέρασε το δράμα της τουρκικής κατοχής και της απώλειας του 40% του εδάφους της, βιώνοντας την ευημερία που της εξασφάλισαν ο εμφύλιος του Λιβάνου, το ξέπλυμα του Μιλόσεβιτς και η υποδοχή των Ρώσων ολιγαρχών. Η εκμετάλλευση της ρωσικής ολιγαρχίας, η οποία εκτείνεται σε μια περίοδο τουλάχιστον δυόμιση δεκαετιών, δεν επικάλυψε μόνο το δράμα της διχοτόμησης, αλλά έφερε και εξαρτήσεις. Εξαρτήσεις από μια χώρα, τη Ρωσία, που δεν ευνοείται από τη λύση του κυπριακού. Αντίθετα, εξυπηρετείται από τη μη λύση του και τη διαιώνιση ενός δυτικού προβλήματος στην καρδιά μιας εύφλεκτης περιοχής της Δύσης, στη νευραλγική νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Ο Ούγκο Γκόμπι δικαιώνεται ύστερα από 40 χρόνια με ένα δραματικό τρόπο. Και το δράμα μας; Ακόμα να το καταλάβουν οι Ελληνοκύπριοι.
Loading ...
