Οι σειρήνες παίζουν…
Δεν τήρησε τη συμβουλή που ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έδωσε στους νέους υπουργούς του, πριν από δέκα μέρες όταν τους υπέδειξε, «Κλείστε τ’ αυτιά σας στις σειρήνες. Αυτό κάνω κι εγώ». Οι σειρήνες παίζουν, όχι όμως οι ομηρικές που δρούσαν στο στενό της Μεσσήνης μεταξύ Σικελίας και Καλαβρίας, προσπαθώντας να παρασύρουν τον Οδυσσέα. Σε αυτές, οι πρόεδροι της Δημοκρατίας και του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου δεν μπόρεσαν να κλείσουν τα αφτιά. Από την ώρα που άρχισαν να παίζουν, μόλις έγινε γνωστή η καινοτομία των διορισμών συγγενών, φίλων και συνεργατών του προέδρου της Δημοκρατίας στα διοικητικά συμβούλια των ημικρατικών οργανισμών, αποδύθηκαν σε μια κοπιαστική εκστρατεία να απαντήσουν στις αντιδράσεις. Στις σειρήνες.
Ο πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου, Γιώργος Αρέστη, αυτός που έσυρε την ιδιότητα του πρώην δικαστικού στη θεατρική παράσταση της εξαγγελίας της υποψηφιότητας του Νίκου Χριστοδουλίδη, ως άλλος εκπρόσωπος της προεδρικής αυλής, βγήκε μπροστά να δικαιολογήσει την κωμωδία των διορισμών στους ημικρατικούς. Και το πιο πειστικό επιχείρημά του ήταν γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να θέλουν να μπουν στα διοικητικά συμβούλια των ημικρατικών του Χριστοδουλίδη, αφού είναι αντιπολίτευση.
Ο κ. Γιώργος Αρέστη διερωτήθηκε συγκεκριμένα, «γιατί θέλουν τα δύο μεγάλα κόμματα (το ΔΗΣΥ και όχι ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, είπε) να συμμετέχουν στα συμβούλια των ημικρατικών αφού δεν συμφωνούν με την πολιτική του προέδρου;».
Όταν τα κόμματα και οι δημοσιογράφοι και η κοινωνία ολόκληρη ξεσηκώθηκαν με τους διορισμούς των Αρέστη και Χριστοδουλίδη, δεν το έκαναν επειδή ήθελαν να μπουν στα διοικητικά τους συμβούλια. Αν ήταν έτσι θα υπέβαλλαν και αυτοί αιτήσεις. Ξεσηκώθηκαν για τη γελοιότητα της «καινοτομίας» που δεν ήταν τίποτε λιγότερο από την κομματοκρατία που κυριαρχούσε στην Κύπρο πριν από την προεδρία του Βασιλείου και του Κληρίδη στην Κύπρο. Για τον νεποτισμό, την κουμπαροκρατία και τον κομματισμό. Για τους φούρνους και τα παξιμάδια που ο κ. Χριστοδουλίδης έταζε στους πάντες, για το νέο που θα κλωτσήσει το παλιό, για λαμπρά μυαλά και τον πόλεμο κατά του κομματισμού.
Και σε τελευταία ανάλυση, όταν ο κ. Αρέστη ξεφουρνίσει την μικρότητα, γιατί «το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ» θέλουν να συμμετάσχουν στα συμβούλια των ημικρατικών αφού δεν συμφωνούν με την πολιτική του προέδρου, δεν καταρρίπτει τις δεσμεύσεις του κ. Χριστοδουλίδη ότι θα διόριζε ικανούς και άξιους ανεξάρτητα από κομματική ή πολιτική ταυτότητα; Ή μήπως, αυτή είναι η καινοτομία που φέρνει ο κ. Χριστοδουλίδης με τον Γνωμοδότη οπαδό του; Ότι άλλα λέμε, άλλα εννοούμε και άλλα κάμνουμε;
Loading ...
