Συνάντηση με έναν αντικατοχικό ηγέτη
Αν και δεν είμαι πολιτικός, λόγω των στενότατων σχέσεων που είχα με τον Γλαύκο Κληρίδη και λόγω της ενασχόλησής μου με την ανθογραφία εδώ και αρκετά χρόνια με θέμα μόνο το Κυπριακό, στην ζωή μου γνώρισα πολλούς Ε/κ πολιτικούς. Μελετώντας όλες τις φάσεις του εθνικού μας προβλήματος πιστεύω ότι υπήρξαν Ε/κ πολιτικοί που ήσαν ταγμένοι στην λύση και επανένωση και άλλοι που στόχο είχαν την διατήρηση της διαίρεσης της πατρίδας μας, άλλοι συνειδησιακά και άλλοι λόγω ιδιοτελών συμφερόντων και εξαρτήσεων. Γενικά όμως είχα την εντύπωση ότι, όπως θα ήταν αναμενόμενο, οι αντικατοχικοί ηγέτες βρίσκονται στην πλευρά που βιώνει την κατοχή εδώ και μισό αιώνα. Οι Γλαύκος Κληρίδης και Γιώργος Βασιλείου ίσως να είναι τα τρανά και τα μόνα παραδείγματα τέτοιων πολιτικών.
Τις προάλλες συναντήθηκα, για πρώτη φορά, με τον τέως Τ/κ ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί και όλα τα πιο πάνω αναθεωρήθηκαν. Τα δε συναισθήματα, μετά την συνάντηση, ανάμεικτα. Θαυμασμός για τον πατριωτισμό και τον πολιτικό πολιτισμό του ανδρός, λύπη για την απαράδεκτη συμπεριφορά της δικής μας πλευράς τον Ιούλιο του 2017.
Ένας άνθρωπος με θετική αύρα, ευγενικός, απλός, σοβαρός χωρίς την παραμικρή έπαρση και αλαζονεία.
Τα πρώτα λεπτά της συζήτησής μας περιστράφηκαν γύρω από γενικότητες γνωριμίας και με το χαμόγελο στο πρόσωπό του έδειχνε ότι χαιρόταν για την συνάντηση.
Όταν όμως μπήκαμε στα βαθιά, δηλαδή στο Κυπριακό, το χαμόγελο αντικαταστάθηκε από κατήφεια, λύπη, θλίψη και απογοήτευση. Ο άνθρωπος έδειχνε ως να πενθεί. Ένα βαρύ πένθος για την διατήρηση της κατοχής και της διαίρεσης της κοινής μας πατρίδας. Το Κραν Μοντανά σημάδεψε την ζωή του και ταυτόχρονα το μέλλον των επομένων γενεών, Ε/κ και Τ/κ, στην κοινή μας πατρίδα. Όλα ήσαν έτοιμα για λύση, μας είπε, αλλά δυστυχώς εμείς φύγαμε από την διάσκεψη. Μας εξιστόρησε με κάθε λεπτομέρεια το τι συνέβηκε, τα οποία θα περιλάβει στον τρίτο τόμο των βιβλίων που ετοιμάζει. Δεν μπορώ να αποκαλύψω λεπτομέρειες, αλλά ένα είναι το σίγουρο. Ένοιωσα ντροπή για το ότι προέρχομαι από την Ε/κ κοινότητα. Ντροπή γιατί ενώ ο δικός τους ηγέτης αγωνιζόταν για να αποφευχθεί το ναυάγιο ο δικός μας αγωνιζόταν για να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Ντροπή γιατί αυτός που πολλοί τον αποκαλούσαν κατοχικό ηγέτη αποδεικνύεται ένας πραγματικά αντικατοχικός ηγέτης. Ένας ηγέτης που αν είχαμε την ευλογία να είχαμε στην δική μας πλευρά τότε η πορεία της πατρίδας μας θα ήταν πολύ διαφορετική. Ντροπή γιατί αντί τουλάχιστον να παραδεχθούμε την εθνική ανεπάρκεια που επιδείξαμε και να προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε με αυτοκριτική τις συνέπειες του ναυαγίου, σκαρφιστήκαμε τότε και τόσα ψεύτικα και κατασκευασμένα αφηγήματα με μοναδικό στόχο να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, να παρουσιαστούμε ως οι υπέρμαχοι της λύσης και οι άλλοι ως οι αδιάλλακτοι. Δυστυχώς η αλήθεια είναι πικρή. Αδιάλλακτοι και ψευδοτακτικιστές εμείς είμασταν. Όταν ακούς τα πραγματικά γεγονότα και όχι τις δικές μας ασυναρτησίες τότε αντιλαμβάνεσαι γιατί ο ΓΓ, σε όλες ανεξαιρέτως τις εκθέσεις του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας μετά τον Ιούλιο του 2017, επιρρίπτει εξ ίσου ευθύνες και στις δύο πλευρές αδικώντας έτσι όχι την Ε/κ ηγεσία αλλά ηγέτες όπως τον Μουσταφά Ακιντζί.
Για τον τέως Τ/κ ηγέτη η απογοήτευση του δεν ήταν μόνο η συμπεριφορά μας στο Κραν Μοντανά αλλά και ένα άλλο ορόσημο, αυτό της 30ης Απριλίου του 2018, όταν κάλεσε τον τέως πρόεδρο να υπογράψουν το πλαίσιο Γκουτέρες ως στρατηγική συμφωνία. Τότε, που αντί η απάντησή μας να ήταν «που και πότε», εμείς προσπαθήσαμε να τον μειώσουμε ρωτώντας ειρωνικά αν πήρε την άδεια της Τουρκίας, χαρακτηρίζοντας την ύστατη προσπάθειά του για λύση ως πυροτέχνημα και μιλώντας για άλλο πλαίσιο, αυτό της 4ης Ιουλίου, και πράσινα άλογα.
Πάντα η αλήθεια κρύβετε στις λεπτομέρειες. Στην δική μας περίπτωση, αναφορικά με το Κραν Μοντανά, ο Μουσταφά Ακιντζί μας απέδειξε, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ότι πήγαμε με προαποφασισμένο στόχο το ναυάγιο. Το γεγονός ότι η δική μας αντιπροσωπεία ετοίμασε αποσκευές ώρες πριν το δείπνο, είναι η πλέον πειστική απόδειξη των προθέσεών μας.
Το μόνο που μπορώ να αποκαλύψω, από αυτά που μας είπε, ήταν μια στιχομυθία μεταξύ του ιδίου και του Νίκου Αναστασιάδη. Τον ρώτησε ο τέως ΠτΔ για το πολιτικό τους μέλλον και ο κ. Ακιντζί του απάντησε, «Το μόνο μέλλον που θα πρέπει να έχουμε είναι να προσπαθήσουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια πατρίδα επανενωμένη». Αυτονόητο για έναν ηγέτη της εμβέλειας του Μουσταφά Ακιντζί, ψιλά γράμματα για τον δικό μας.
Για το ότι έχασε τις εκλογές από τον Ερσίν Τατάρ δεν νοιώθει πικραμένος για το προσωπικό του πολιτικό μέλλον αλλά το φέρει βαρέως γιατί δεν μπόρεσε να τελειώσει αυτό που άρχισε. Για αυτόν η λύση ήταν στόχος ζωής. Απόδειξη το γεγονός ότι δεν δίστασε να έρθει σε αντιπαράθεση με την Τουρκία όταν είχαν διαφορετική άποψη για το Κυπριακό. Πάντως το γεγονός ότι βάλαμε και εμείς το χεράκι μας, όσο μπορούσαμε βέβαια, στον να αποτύχει στις εκλογές το πιστεύει ακράδαντα, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζει την εμπλοκή της Τουρκίας.
«Οι μεγάλοι πολιτικοί ακούν πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας», έλεγε ο Γερμανός καγκελάριος, Όττο Φον Μπίσμαρκ.
Όταν ο Μουσταφά Ακιντζί αγωνιζόταν, γιατί άκουγε το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας, εμείς είχαμε κλειστά τα αυτιά μας. Το μόνο που ακούγαμε ήταν το προσωπικό συμφέρον, την ιδιοτέλεια και τις εξαρτήσεις. Δυστυχώς η παρουσία του Μουσταφά Ακιντζί πέρασε ανεκμετάλλευτη και είναι πολύ αμφίβολο αν η συγκυρία, να είναι ένας τέτοιος ηγέτης στο τιμόνι των Τ/κ, θα επαναληφθεί. Δυστυχώς αποδεικνύεται για άλλη μια φορά η κατάρα που κατατρέχει την πατρίδα μας αλλά και τον ελληνισμό γενικότερα. Στις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας έχουμε λάθος ηγέτες, οι οποίοι στο τέλος αποδεικνύονται εθνικά ανεπαρκείς με αποτέλεσμα να θρηνούμε χαμένες πατρίδες. Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί ένας Ε/κ ηγέτης ο οποίος προτείνει στην άλλη πλευρά λύση δυο κρατών, δηλαδή την οριστική διχοτόμηση, όπως μας επιβεβαίωσε ο Μουσταφά Ακιντζί.
Loading ...
