Τη νύχτα που ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ τηλεφώνησε του Χριστόφια τρεις φορές
Η 24η Απριλίου 2004 ήταν μια ιστορική στιγμή για την Κύπρο και ειδικότερα, για τον κυπριακό ελληνισμό. Ήταν η μέρα κατά την οποία οι Ελληνοκύπριοι, για πρώτη φορά στην ιστορία τους είχαν την ευκαιρία να ρωτηθούν για το μέλλον της πατρίδας τους. Ήταν η ημέρα του δημοψηφίσματος για το σχέδιο λύσης του κυπριακού, για το Σχέδιο Ανάν. Η τύχη του πρώτου σχεδίου λύσης που τέθηκε ποτέ μπροστά στους κατοίκους αυτού του νησιού από τη διεθνή κοινότητα, ύστερα από 30 χρόνων τουρκικής κατοχής, συνομιλιών, συμφωνιών, ψηφισμάτων και λοιπών αποφάσεων διεθνώς και τοπικώς, εξαρτάτο από τις αποφάσεις των ηγεσιών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ. Πριν το ΑΚΕΛ οριστικοποιήσει τη θέση του, και ενόψει του γεγονός ότι ο Χριστόφιας που άλλαξε από τη νύχτα ως το πρωί τη γνώμη του και από το «ναι» πετάχτηκε στο «χλιαρό όχι», ο υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής, Κόλιν Πάουελ, επικοινώνησε μαζί του. Μέσα σε ένα βράδυ ο Κόλιν Πάουελ τηλεφώνησε τρεις φορές στον Δημήτρη Χριστόφια προσπαθώντας να καταλάβει τι θα έδιωχνε τους φόβους του ηγέτη του ΑΚΕΛ για την ασφάλεια της λύσης, ώστε να τον ικανοποιήσει. Ο Δ. Χριστόφιας ζητούσε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εγγυήσεις για την εφαρμογή της λύσης.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, διαβεβαίωσε ότι η χώρα του θα έπαιρνε πρόταση στο Συμβούλιο Ασφαλείας για την παροχή των εγγυήσεων που απαιτούσε ο ηγέτης του ΑΚΕΛ και το ΑΚΕΛ να υποστήριζε το σχέδιο λύσης των Ηνωμένων Εθνών. Όμως ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, την ίδια ώρα διαβεβαίωνε τον υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, Γιώργο Ιακώβου, ο οποίος είχε σταλεί επειγόντως από τον πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο στη Μόσχα, ότι η χώρα του θα έθετε βέτο στο Συμβούλιο Ασφάλειας και θα ματαίωνε τις εγγυήσεις που ο Χριστόφιας ζητούσε από τον Κόλιν Πάουελ.
Πρέπει να ρωτήσουμε, λοιπόν, για ποιο λόγο ο πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος, πολύ ορθά και υπεύθυνα υποστήριξε (μόνος του σχεδόν) τη λύση που ματαίωσε ο Χριστόφιας και ο Λαβρόφ, παρασημοφόρησε χθες το Ρώσο υπουργό; Τον παρασημοφόρησε για τη διαχρονική στάση του απέναντι στην Κύπρο; Για το ξεκαθάρισμα του Βλαντιμίρ Πούτιν ότι «οι σχέσεις μας με την Τουρκία είναι άριστες και ως εκ τούτου επεκτείνονται και στη Βόρεια Κύπρο»; Για την παρέμβαση της Μόσχας στην απόρριψη του αμερικανοαγγλοκαναδικού σχεδίου λύσης που μας χάρισε την Αμμόχωστο πριν καν χορταριάσει; Για την επιμονή της Μόσχας να αποχωρήσουν οι Έλληνες στρατιωτικοί όταν οι Αττίλες (29 Ιουλίου 1974) εδραίωναν την κατοχή της Κύπρου;
Από το 1974 μέχρι εχτές που βρισκόταν στην Κύπρο ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, μήπως άκουσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ή η ηγεσία του ΑΚΕΛ τη λέξη «Τουρκία» από τα χείλη και του τελευταίου έστω διπλωματικού υπαλλήλου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών και γι’ αυτό τον τίμησε με ένα μεγαλόσταυρο του Μακάριου;
Loading ...
