Ο Πούτιν στο στόχαστρο του διεθνούς Τύπου λόγω της επανεκλογής του
Ο Ρώσος Πρόεδρος και σε λιγότερο βαθμό, η οργάνωση Χαμάς βρέθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στο στόχαστρο του διεθνούς δυτικού Τύπου. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης εστίασαν στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στη Ρωσική Ομοσπονδία. Πολλοί ήταν οι δυτικοί αναλυτές που αμφισβήτησαν το αποτέλεσμα των εκλογών. Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών αποτελεί κακό οιωνό για την πορεία των εξελίξεων στο διεθνές σκηνικό.
Καθώς συνεχίζεται το αιματοκύλισμα στη Λωρίδα της Γάζας, στον αραβικό Τύπο εμφανίζονται αναλύσεις που ασκούν κριτική στην οργάνωση Χαμάς. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της εφημερίδας Asharq Al Awsat, η οποία την προηγούμενη εβδομάδα έγραψε ότι ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής και όχι η Χαμάς, είναι η ορθή διεύθυνση για την αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης στην Παλαιστίνη.
Την προηγούμενη εβδομάδα, τα ασιατικά, ρωσικά και ουκρανικά μέσα ενημέρωσης συνέχισαν να ασχολούνται με την ένταση στον άξονα Πεκίνο-Δύσης και το συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, με κύρια έμφαση στην εντατικοποιημένη εμπλοκή της Ευρώπης στον πόλεμο.
Ο δυτικός Τύπος
«Συμβολισμός ή στρατηγική; Η Ουκρανία μάχεται για να διατηρήσει τα μικρά κέρδη της» είναι ο τίτλος της ανάλυσης των Andrew E. Kramer και Maria Varenikova, που δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου στην εφημερίδα New York Times. Το άρθρο αναφέρεται στις προσπάθειες της Ουκρανίας να διατηρήσει τα εδάφη που κέρδισε κατά την αντεπίθεση του περασμένου καλοκαιριού, παρά τις έντονες ρωσικές επιθέσεις. Οι συγγραφείς επικεντρώνονται στη μάχη για το χωριό Robotyne, όπου οι ουκρανικές δυνάμεις υπερασπίζονται ένα ημικυκλικό εξόγκωμα ανακτημένης γης, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζουν επιθέσεις από τρεις πλευρές. Ενώ αξιωματούχοι από τις Ηνωμένες Πολιτείες αμφισβητούν τη στρατηγική αξία της υπεράσπισης τέτοιων περιοχών, οι Oυκρανοί στρατιώτες και αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι αξίζει το κόστος σε απώλειες και όπλα, διότι οι επιτιθέμενοι Ρώσοι πληρώνουν ακόμη υψηλότερη τιμή. Το άρθρο περιγράφει τις έντονες μάχες, με την Ουκρανία να έχει το πάνω χέρι απέναντι στο ρωσικό πυροβολικό, και να επωφελείται από τον αμερικανικό οπλισμό. Εξετάζει επίσης την ευρύτερη αμυντική στρατηγική της Ουκρανίας «κρατήστε, οικοδομήστε και αντιπολεμήστε» κατά μήκος της μετωπικής γραμμής των 600 μιλίων. Παρά τις αμφιβολίες της Ουάσινγκτον, οι ουκρανικές δυνάμεις πιστεύουν ότι η υπεράσπιση κάθε λίθου είναι ζωτικής σημασίας για το ηθικό και την πίστη στην ικανότητά τους να κερδίσουν.
Το κύριο άρθρο της O Globo με τίτλο «Η παραμονή του Πούτιν στο Κρεμλίνο αποτελεί απειλή για τον πλανήτη» στις 18 Μαρτίου εστίασε στο αποτέλεσμα των ρωσικών προεδρικών εκλογών. Σύμφωνα με την εφημερίδα, στα 71 του χρόνια, ο Πούτιν δεν δείχνει σημάδια ότι θέλει να εγκαταλείψει το Κρεμλίνο σύντομα, μετά την επανεκλογή του το Σαββατοκύριακο. Αν ολοκληρώσει τη νέα 6ετή θητεία του, θα έχει κυβερνήσει περισσότερο καιρό από τον Ιωσήφ Στάλιν. Στις εκλογές δεν υπήρχε πραγματική αντιπολίτευση, με σημαντικούς αντιπάλους, όπως ο Αλεξέι Ναβάλνι, να έχουν σκοτωθεί στη φυλακή και άλλους να μην μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα. Η συνεχιζόμενη νομή της εξουσίας από τον Πούτιν αποτελεί βεβαιότητα σύγκρουσης με τη Δύση και απειλή για την παγκόσμια σταθερότητα. Ο πόλεμος στην Ουκρανία κατέδειξε την αδιαφορία του για την εθνική κυριαρχία και τα σύνορα. Η φιλία του με την Κίνα δημιουργεί εντάσεις που θυμίζουν έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο. Το στοίχημα του Πούτιν για την πυρηνικοποίηση του διαστήματος δείχνει πόσο μακριά θα φτάσει. Αν και οικονομικά μειωμένη, η Ρωσία εξακολουθεί να διαθέτει τη στρατιωτική ισχύ για να αντιταχθεί στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένης της απειλής πυρηνικής ισχύος. Ο Πούτιν επικαλείται τον εθνικισμό και μια νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη που μειώνει τη δυτική κυριαρχία. Υποστηρίζει δικτάτορες σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ αναπτύσσει πόλεμο παραπληροφόρησης. Η συνεχιζόμενη διακυβέρνηση του Κρεμλίνου από τον Πούτιν θέτει σε κίνδυνο κάθε επιδίωξη για παγκόσμια ειρήνη.
Στο κύριο άρθρο με τίτλο «Η άποψη της Guardian για τον λιμό στη Γάζα: μια ανθρωπογενής καταστροφή», που δημοσιεύτηκε στις 19 Μαρτίου, η εφημερίδα προειδοποιεί ότι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα αντιμετωπίζουν επικείμενο λιμό, μια εντελώς ανθρωπογενή καταστροφή που είναι αποτέλεσμα της στρατιωτικής επίθεσης του Ισραήλ. Οι υπηρεσίες του ΟΗΕ λένε ότι ολόκληρος ο πληθυσμός βιώνει υψηλά επίπεδα οξείας επισιτιστικής ανασφάλειας. Ο Josep Borrell κατηγόρησε το Ισραήλ ότι χρησιμοποιεί την πείνα ως όπλο πολέμου. Ενώ το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι επιτρέπει «εκτεταμένη» βοήθεια, οι ομάδες αρωγής λένε ότι οι ισραηλινοί περιορισμοί, μεταξύ των οποίων η απόρριψη αντικειμένων όπως οι πυρσοί εμποδίζουν τις προσπάθειες αρωγής. Ακόμη και αν υλοποιηθεί μια πιθανή κατάπαυση του πυρός, η κλιμάκωση της βοήθειας θα πάρει εβδομάδες. Ο Jeremy Konyndyk, πρώην μέλος της κυβέρνησης Biden, προειδοποίησε ότι «είναι πιθανό να υπάρξουν χιλιάδες θάνατοι που σχετίζονται με την πείνα». Αν και δήλωσε ότι η επίθεση στο πέρασμα της Ράφα αποτελεί «κόκκινη γραμμή», ο Μπάιντεν διαβεβαίωσε ότι η στρατιωτική βοήθεια προς το Ισραήλ θα συνεχιστεί. Το κύριο άρθρο υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ πρέπει να εξαρτήσουν τη βοήθεια από την προστασία των αμάχων της Γάζας.
Το άρθρο του Andrea Rizzi με τίτλο «Αντιμέτωποι με τον Πούτιν, η απάντηση είναι δράση ή ήττα» που δημοσιεύθηκε στις 16 Μαρτίου στην El Pais, υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να λάβουν επειγόντως συγκεκριμένα μέτρα για να ενισχύσουν τη στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία ή να διακινδυνεύσουν μια πανωλεθρία εναντίον της Ρωσίας του Πούτιν. Καθώς ο Πούτιν οργάνωσε εικονικές εκλογές για να παρατείνει την κυριαρχία του, οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Πολωνίας συναντήθηκαν στο Βερολίνο για να προβάλουν ενότητα. Ενώ υπάρχει ευρεία συναίνεση σε όλο το πολιτικό φάσμα της ΕΕ σχετικά με την ανάγκη να βοηθηθεί η άμυνα της Ουκρανίας, οι διαφορές και η γραφειοκρατία εμποδίζουν την επείγουσα δράση που απαιτείται με την έκβαση του πολέμου να κρίνεται πιθανότατα τους επόμενους μήνες. Αν και κάποιοι Ευρωπαίοι δικαιολογημένα διστάζουν στον επανεξοπλισμό, ο Rizzi υποστηρίζει ότι πρέπει να λάβουν υπόψη τους το δικαίωμα της Ουκρανίας στην αυτοάμυνα. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις, όπως η χρήση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, είναι θετικές, αλλά η επείγουσα εφαρμογή λείπει εν μέσω διαφωνιών τακτικής. Με την αντίσταση της Ουκρανίας εύθραυστη και την αμερικανική βοήθεια αβέβαιη, ο Rizzi προειδοποιεί ότι χωρίς ταχεία επιτάχυνση της υλικής υποστήριξης, η σύγκρουση κινδυνεύει να κινηθεί προς μια ήττα για το Κίεβο και όχι προς μια δίκαιη ειρήνη.
Ο Τύπος της Μέσης Ανατολής
Το άρθρο γνώμης του Tariq Al-Homayed, με τίτλο «Η αυταπάτη της Χαμάς», που δημοσιεύθηκε στις 20 Μαρτίου στην Asharq Al Awsat, επικρίνει τη Χαμάς για τις κατηγορίες που διατυπώνει εναντίον της Παλαιστινιακής Αρχής και του Προέδρου Μαχμούντ Αμπάς σχετικά με τη λήψη αποφάσεων εν μέσω της κρίσης στη Γάζα. Ο Al-Homayed υποστηρίζει ότι η Χαμάς είναι αυτή που έχει αποκοπεί από την πραγματικότητα προσθέτοντας ότι η Χαμάς επιδιώκει σήμερα απεγνωσμένα μια εκεχειρία για να επιστρέψει στο προπολεμικό status quo, διερωτώμενος τι έχει πετύχει η ομάδα εκτός από τη διεθνή απόρριψη, με τις ΗΠΑ να ζητούν την καταστροφή της. Κατηγορεί τη Χαμάς ότι αποτυγχάνει να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή υπό τον Αμπάς είναι η μόνη προστασία της Χαμάς, με αραβική και παγκόσμια συναίνεση σε αυτό το θέμα, δεδομένης της ήττας της Χαμάς στο έδαφος. Ωστόσο, αμφιβάλλει ότι η Χαμάς μπορεί να κατανοήσει αυτή την πραγματικότητα, καθώς είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα όπως η μητρική της οργάνωση, η Μουσουλμανική Αδελφότητα, καθώς δεν βγάζει ποτέ διδάγματα από τους καταστροφικούς της υπολογισμούς.
Στο άρθρο γνώμης με τίτλο «Η Αίγυπτος ετοιμάζεται για την εισροή κατοίκων της Γάζας και την αυξανόμενη τιμή εγκατάλειψης της Λωρίδας», ο Neville Teller, στην εφημερίδα The Jerusalem Post στις 19 Μαρτίου, ανέλυσε τις προετοιμασίες της Αιγύπτου για την υποδοχή Παλαιστινίων προσφύγων που εγκαταλείπουν τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Γάζα. Σύμφωνα με έρευνα του Sky News, μια αιγυπτιακή εταιρεία με την ονομασία Hala χρεώνει τους κατοίκους της Γάζας 5.000 δολάρια ανά άτομο για να διευκολύνει τη φυγή τους στην Αίγυπτο. Η έρευνα αναφέρει ότι εκατοντάδες Παλαιστίνιοι εγκαταλείπουν καθημερινά τη Γάζα μέσω της Hala. Ο Teller επικαλείται αναφορές ότι η Αίγυπτος κατασκευάζει έναν περιφραγμένο καταυλισμό στην Χερσόνησο του Σινά, ικανό να φιλοξενήσει πάνω από 100.000 άτομα. Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου είχε προειδοποιήσει κατά της εξαναγκασμένης εκτόπισης στο Σινά, προτείνοντας αντ’ αυτού τους κατοίκους της Γάζας να κατευθυνθούν στην έρημο Νέγκεβ του Ισραήλ. Παρά την απόρριψη της πιθανότητας μαζικής εξόδου στην Αίγυπτο, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η Αίγυπτος ενδέχεται να ετοιμάζεται για εθελούσια φυγή. Ο Teller ισχυρίζεται ότι σε περίπτωση ευρύτερης προσφυγικής κρίσης, η Αίγυπτος θέλει να είναι έτοιμη να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει όσους εγκαταλείπουν τη Γάζα.
Ο Τύπος της Ασίας
Ο Marc Champion στο άρθρο γνώμης με τίτλο «Η νίκη του Πούτιν δεν είναι απλώς μια φάρσα. Είναι επικίνδυνη», δημοσιευμένο στη Japan Times στις 20 Μαρτίου, αναλύει τις επιπτώσεις της εκλογικής νίκης του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Ρωσία. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι παρά το γεγονός ότι ήταν μια φάρσα, η νίκη του Πούτιν με 87% παρέχει ένα κρίσιμο υπόβαθρο για την ανάκαμψή του από τις στρατιωτικές ταπεινώσεις στην Ουκρανία. Με τουλάχιστον έξι ακόμη χρόνια στην εξουσία, ο Πούτιν μπορεί να ελπίζει ότι θα υπερισχύσει έναντι της υποστήριξης της Δύσης προς την Ουκρανία, ιδιαίτερα λόγω της επιρροής του Τραμπ στις ΗΠΑ και των αγώνων της Ευρώπης να διατηρήσει την αποφασιστικότητά της. Η ρωσική οικονομία έχει ανθέξει στις κυρώσεις, μεταβαίνοντας σε απεξάρτηση από το δολάριο, και η εξουσία του Πούτιν παραμένει ανεμπόδιστη. Ωστόσο, ο συγγραφέας εκφράζει λύπη για την χαμένη δυνατότητα της Ρωσίας να αναπτύξει δημοκρατικούς θεσμούς, επιστρέφοντας αντ’ αυτού στον επιθετικό αυταρχισμό και την κλεπτοκρατία των ημετέρων. Ο Πούτιν έχει σπαταλήσει τα πλεονεκτήματα της Ρωσίας, προκαλώντας οικονομικούς και στρατιωτικούς πολέμους αντί για δεσμούς επενδύσεων και εμπορίου. Παράλληλα, πολλοί ταλαντούχοι Ρώσοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα εξαιτίας της καταπίεσης και της επίταξης, ενώ οι μεσαίες τάξεις φαίνεται να αποδέχονται την ανταλλαγή των ατομικών ελευθεριών για την αποκατάσταση της ρωσικής ισχύος και υπερηφάνειας, καθώς ο Πούτιν γιορτάζει την επιβίωσή του έναντι της Δύσης.
«Η διπλή ηθική καθορίζει την αμερικανική πολιτική» είναι ο τίτλος του κύριους άρθρου γνώμης της People’s Daily που δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου και το οποίο επικρίνει τις Ηνωμένες Πολιτείες για την υποκρισία τους στο να επαίρονται για τα δημοκρατικά ιδεώδη, ενώ παράλληλα εμπλέκονται σε αντιδημοκρατικές πρακτικές εγχώρια και επεμβατικές πολιτικές στο εξωτερικό. Παραθέτει την εξέγερση στο Καπιτώλιο της 6ης Ιανουαρίου ως απόδειξη της δυσλειτουργικής φύσης του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, με βαθιά πολωτικές τάσεις που οξύνονται από τη χρηματοδότηση της πολιτικής. Ενώ διδάσκουν τους άλλους για τη δημοκρατία, οι ΗΠΑ φαίνεται να υποστηρίζουν φιλικές κυβερνήσεις και να ανατρέπουν αντιπάλους για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Το άρθρο υποστηρίζει ότι η Αμερική αποτυγχάνει να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα στο εσωτερικό της, με συστημικές ρατσιστικές τάσεις, αστυνομική βαρβαρότητα εναντίον μειονοτήτων και κοινωνικοοικονομικές ανισότητες, ενώ προκαλεί ανθρωπιστικές κρίσεις στο εξωτερικό μέσω πολέμων και κυρώσεων υπό την κάλυψη της αντιτρομοκρατίας. Η «διεθνής τάξη βασισμένη σε κανόνες» που επικαλούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάζεται ως μια κάλυψη για την επιβολή της δικής τους ατζέντας, υπονομεύοντας την παγκόσμια ειρήνη και ανάπτυξη κόντρα στη βούληση του μεγαλύτερου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού. Το άρθρο καταλήγει ότι η συνεχιζόμενη αμερικανική υποκρισία μεταξύ λόγων και πράξεων θα εξαντλήσει περαιτέρω την αξιοπιστία τους διεθνώς.
Ο Τύπος της Ρωσίας και της Ουκρανίας
«Η Ουκρανία γίνεται όλο και περισσότερο ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα» είναι ο τίτλος του άρθρου γνώμης του Dmitry Drize που δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου στην Kommersant. Ο αρθρογράφος αναλύει τις προοπτικές για την κατάσχεση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ΕΕ σχεδιάζει να αποστέλλει ετησίως τα κέρδη ύψους 3 δισ. ευρώ στην Ουκρανία ως βοήθεια, με το 90% να διατίθεται για εξοπλισμούς και το 10% για ανοικοδόμηση. Παρά το μικρό ποσό σε σχέση με τις ανάγκες, αποτελεί βήμα προς τα εμπρός εν μέσω της αβεβαιότητας για αμερικανική χρηματοδότηση. Το άρθρο αναφέρει ότι η Μόσχα απειλεί με μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες. Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία εισέρχεται σε κρίσιμο στάδιο, οι Ευρωπαίοι επιδεικνύουν όλο και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Ωστόσο οι επιλογές τους παραμένουν περιορισμένες χωρίς την αμερικανική βοήθεια. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, το ζήτημα της Ουκρανίας γίνεται ολοένα και περισσότερο ευρωπαϊκό πρόβλημα. Την ίδια στιγμή, ο αρθρογράφος σημειώνει ότι παρά τις απειλές, οι σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας παραμένουν ανοιχτές σε διάλογο, αν και με πολλά προβλήματα.
Στο άρθρο με τίτλο «Το δόγμα του Μακρόν» που δημοσιεύτηκε στην Kyiv Post στις 19 Μαρτίου 2024, οι Andrei Piontkovsky και Jason Galie σχολιάζουν τη στάση του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν απέναντι στη Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Με τις Ηνωμένες Πολιτείες πολιτικά παραλυμένες, οι αρθρογράφοι υποστηρίζουν ότι ο Μακρόν αναδείχθηκε ως νέος ηγέτης του Ελεύθερου Κόσμου, αμφισβητώντας τις πυρηνικές απειλές του Πούτιν και επιδιώκοντας αυξημένη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία. Επαινώντας τις πρόσφατες δηλώσεις Μακρόν ως την απαραίτητη απάντηση στους «γκάνγκστερ» του Κρεμλίνου, οι συγγραφείς τονίζουν τη διακήρυξη του Γάλλου Προέδρου ότι δεν υπάρχουν αυτο-επιβαλλόμενοι περιορισμοί στα όπλα που μπορεί να παρέχει η Γαλλία στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής ανάπτυξης γαλλικών στρατευμάτων. Το «Δόγμα του Μακρόν» αναγνωρίζει την αναγκαιότητα να γίνει η Ευρώπη «οργανικό συστατικό» του στρατού της Ουκρανίας για να εξασφαλιστεί η ήττα της Ρωσίας. Υποδεικνύει ότι η Ευρώπη διαθέτει ισχύ πυρός για πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς εναντίον της Ρωσίας. Οι αρθρογράφοι προειδοποιούν ότι η ρωσική υπηρεσία πληροφοριών ενδέχεται να αντεπιτεθεί με προβοκάτσιες τρομοκρατίας στη Γαλλία για να δικαιολογήσει την επιβολή στρατιωτικού νόμου και επιστράτευση στο εσωτερικό της Ρωσίας, εξοντώνοντας τις αντιπολεμικές φωνές. Τελικά, παρουσιάζει τον Μακρόν ως αυτόν που καλύπτει το κενό ηγεσίας που άφησαν οι ΗΠΑ για να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα του Πούτιν.
Πηγή: ΚΥΠΕ
Loading ...
